Pieśni żałobne dla umierających dziewcząt recenzja

Nastoletnia Winifred mieszka wraz ze swoim ojcem w domu na cmentarzu, na którym znajduje się grób jej matki. Cmentarz to dla niej środowisko naturalne, miejsce pracy jej ojca i oaza spokoju z możliwością ucieczki od świata okrutnego dla ludzi "odmiennych". Każdą wolna chwilę Winifred spędza na samotnych spacerach pomiędzy grobami, nic więc dziwnego, że postać snującej się nastolatki przyciąga plotki na temat nawiedzającego cmentarz ducha. Kłopoty finansowe sprawiają, że cmentarzem zaczyna interesować się firma organizująca tematyczne "Wycieczki po nawiedzonym Toronto", jednak sprawa wymyka się spod kontroli w momencie, gdy na cmentarzu zaczyna pojawiać się prawdziwy duch dziewczyny, która tragicznie straciła życie w pobliskim wąwozie. Między Winnie a Phil, która od lat jest duchem, zaczyna rodzić się ciekawa więź, pozwalająca nastolatce dorosnąć, nazwać swoje problemy, pogodzić się ze śmiercią matki i co najważniejsze- doświadczyć uczuć zrozumienia, empatii, przyjaźni i prawdziwej miłości.

"Pieśni żałobne dla umierających dziewcząt"autorstwa Cherie Dimaline to historia dziwna i zagmatwana. Porusza ogrom ważnych, ale jednocześnie bardzo trudnych treści związanych z okresem dorastania oraz dotyka kwestii radzenia sobie z żałobą po śmierci ukochanej osoby. To zwyczajne, ludzkie problemy, dla których tłem są mniej zwykłe, mroczne klimaty cmentarne i zjawiska nadprzyrodzone, przywodzące na myśl nietuzinkową twórczość Neila Gaimana i specyficzne filmy Tima Burtona.

"Pieśni żałobne dla umierających dziewcząt" to książka tak nietypowa, jak nietypowy jest tej tytuł. Ta historia (zarówno w treści jak i w formie) zdecydowanie różni się od tradycyjnej historii młodzieżowej i z pewnością trafi do miłośników zjawisk paranormalnych i mroczniejszego oblicza literatury YA.

Tak niezwykła historia zasługuje na piękne wydanie, o co zadbało wydawnictwo REBIS tworząc piękną, twardą oprawę i klimatycznie barwione brzegi.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .