Dziedzictwo von Schindlerów recenzja

„Dziedzictwo von Schindlerów” to pierwsza książka Wojciech Wójcika, którą miałam przyjemność przeczytać. A przyjemność była to ogromna, tak jak ogromna w swojej objętości była sama książka. Niektórych mogłaby ta objętość zniechęcić, mnie też na początku trochę wystraszyła, ale kiedy zaczęłam czytać, przepadłam z kretesem. Trzeba powiedzieć, że to kryminał bardzo nieszablonowy. Wspaniale zarysowane tło historyczne, choć historia nie taka odległa, bo dzieje się w roku 2000. Młoda dziewczyna znika bez śladu. Mówi się, że odpłynęła jachtem von Schindlerów, który po raz ostatni widziany był w roku 1939. Mówi się również, że uciekła do Niemiec i tam ułożyła sobie życie. Dwadzieścia lat później Johann von Schindler zaprasza kilkoro znanych i mniej znanych pisarzy do swojej posiadłości w celu zrealizowania projektu mającego wypromować dwór i samą rodzinę. Ma powstać antologia, zawierająca kilka opowiadań traktujących o historii rodziny i posiadłości. Młoda debiutantka Monika Łasicka ma napisać historię zaginionej dziewczyny z jachtu. Nie wie jednak, że dostała to zadanie, bo znany twórca Zygmunt Grodzicki nie może już jej napisać. Nie może, bo nie żyje. Jego zwłoki znajduje były policjant Jacek Ligęza. Policja uznaje to za nieszczęśliwy wypadek, Ligęza jednak w to wątpi i rozpoczyna własne, nieoficjalne śledztwo.

Wojciech Wójcik zaimponował mi nie tylko sztuką snucia historii, ale również wielką dbałością o szczegóły, ogromem pracy, jaką musiał włożyć w skonstruowanie tej historii, w tę mnogość wątków, które pomału, krok po kroku, zazębiają się, odkrywając kolejne szczegóły i tajemnice von Schindlerów. To była iście koronkowa robota. Z każdą kolejną stroną autor przybliża nas do rozwiązania zagadki, której, możecie mi uwierzyć na słowo, nie dacie rady rozwiązać. Miałam kilka typów, moje tropy jednak okazały się ślepymi zaułkami. Bardzo lubię być zaskakiwana w ten sposób.

Przy lekturze „Dziedzictwa von Schindlerów” nie będziecie się nudzić ani przez chwilę, a lektura, mimo swojej objętości, upłynie Wam szybko i przyjemnie. Wspaniale zarysowane postaci, brak przegadania, ładny język, i widoczny szacunek dla czytelnika sprawiły, że zarówno książka, jak i autor trafiają na moją półkę ULUBIONE. Życzę sobie więcej takich kryminalnych historii.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl, za co serdecznie dziękuję.