Ciche dni recenzja

Przychodzę do was z książka "Ciche dni". Jest to pierwszy raz kiedy nie rozumiem fenomenu i dobrych recenzji książki,ale o gustach się nie dyskutuje. Co człowiek to opinia. Także ja zapraszam was na moją szczerą opinię.
W książce poznajemy historię małżeństwa Franka i Maggie. Fabuła rozpoczyna się, gdy po próbie samobójczej żona zapada w śpiączkę. Frank decyduje się opowiedzieć nieprzytomnej żonie historię swojego milczenia od pół roku.
*********************************************
Książka jest dla mnie totalnie nie zrozumiała. Już na wstępie powiem ,że w życiu nie dałam tak niskiej oceny. Jedyne co ze swojej strony mogę dac to 2⭐/10. Historia małżeństwa jest co najmniej dziwna. Po pierwsze Frank umiał poderwać Maggie, ale już się odzywać do niej nie potrafił tak? Jest dziwnie aspołeczny i ewidentnie ma problemy natury psychicznej. Maggie toleruje jego zachowanie i mimo ,że jej to przeszkadza nie zwraca mu uwagi. No nie wiem jak wy ,ale jakby mi coś mocno przeszkadzało to nie mogłabym nie zwrócić uwagi i się nie odezwać! Dodatkowo tak starali się o dziecko ,że w późniejszym czasie jej dorosłości nie umieli jej pomóc. Wydaje mi się, że matka nie umiała jej pomóc, ale też nie podejmowała prób, aby to zrobić. Jak dla mnie także to jest dziwne zachowanie. Według mnie cała ta rodzina była dziwna i każdy żył w swoim świecie tak naprawdę. Książka jest napisana w formie pamiętnika. Pół książki pisze Maggie, drugie pół Frank. Owszem dużo z was w opinii pisze ,że na początku ich związku są mocne uczucia i urocze słowa chociażby z piosenki Happysadu. Ok. Zgadzam się, lecz to do mnie nie przemawia. Nie podobała mi się totalnie,ale was zachęcam do przekonania się samemu. Ja jednak wezmę się za coś lekkiego po tej lekturze. Niestety nie tego spodziewałam się po tej lekturze i opisie jej. Bardzo się zawiodłam, ale może dlatego, że jest to debiut była tak słaba. Może inne książki autorki będą lepsze. Dla mnie jednak jest to nudnawa książka. Nie chciałam zbyt mocno jej krytykować, ale naprawdę się nie da...