Ślepa miłość recenzja

Często sięgając po książkę już tytuł sugeruje nam jaki to gatunek. Czy to będzie romans, thriller czy obyczajówka. Ja lubię tytuły, które są intrygujące, nie mówią wprost czego mamy się spodziewać. Powiem szczerze, że gdy sięgnęłam po książkę „Ślepa miłość” to myślałam, że to będzie typowy romans. Nawet nie zdajecie sobie sprawy jakie było moje zdziwienie, gdy okazało się, że to powieść obyczajowa. Od razu zaznaczę, że było to pozytywne zaskoczenie.

Ida pisze scenariusze. Przez zawirowania w jej życiu przenosi się do rodzinnego domu, żeby spokojnie popracować nad nowym scenariuszem do serialu. Ma współpracować z Jakubem, który jest psychoterapeutą. Pracuje on nietypową metodą, którą pokazuje Idzie. Zaprasza ją na swoje warsztaty, Ida początkowo jest sceptyczna tej metodzie, jednak poruszona reakcjami uczestników, sama zaczyna się zastanawiać nad problemami swojej rodziny. Ponadto Ida znajduje obrazy dziadka w ich rodzinnym domu, które skrywają tajemnicę sprzed lat. Kobieta postanawia odkryć prawdę o tym, co wydarzyło się w jej rodzinie w przeszłości.

Początkowo było mi ciężko wczytać się w tą książkę. Złapać jej rytm. Jednak po czasie, gdy akcja zaczynała nabierać tempa, czytało się coraz lepiej. Nie sądziłam, że „Ślepa miłość” tak przypadnie mi do gustu. Że odkryję jak wielowymiarowa i niejednoznaczna jest to powieść. To nie jest prosta historia, w której najpierw jest źle, a potem już tylko lepiej. Ta powieść pokazuje skomplikowane relacje rodzinne, a jednocześnie jest ciepła i otula jak przyjemny koc. Ten rozdźwięk bardzo mi się podoba i mimo tego, że mamy tu poruszone dosyć trudne kwestie są one przedstawione nam, czytelnikom, w sposób łagodny.

To książka o poszukiwaniu siebie, swojego miejsca w rodzinie i przede wszystkim o wybaczaniu. Daje nadzieję, pokrzepia. Dodatkowy plus za zakończenie, którego się nie domyśliłam.

Mimo początkowych trudności z tą książką, moim zdaniem, jest to książka bardzo dobra. Inna niż większość tego typu książek. Poza tym tytuł jest wielowymiarowy jak sama powieść i za to należą się oklaski, ale to odkryć można dopiero jak przeczyta się tę historię w całości. Ja polecam.