Pierwszych piętnaście żywotów Harry'ego Augusta recenzja

Harry August nie jest normalnym człowiekiem. Normalną osobą, która przeżywa swoje życie i umiera. Co jest takiego nietypowego w Harry'm? On się odradza. Umiera, po czym rodzi się znowu. I wszystko pamięta ze swoich poprzednich żywotów, przez co nawet jako dziecko jest mądrzejszy i bardziej doświadczony od każdego człowieka na świecie. Kiedy nadchodzi kres jego kolejnego żywota, przy jego łóżku pojawia się mała dziewczynka, która chce wysłać pewną wiadomość w przeszłość...

Przyznaję, że i mnie skusiła wspaniała okładka tej książki. Pomyślałam sobie: po prostu muszę ją przeczytać i sprawdzić, czy zawartość będzie tak samo dobra, jak oprawa graficzna. I wiecie co? To jeden z nielicznych przypadków, w których właśnie tak jest. "Pierwszych piętnaście żywotów Harry'ego Augusta" to zachwycająca historia, od samego początku, aż do końca. Niesamowicie dopracowana i sprawnie skonstruowana. Claire North wymyśliła fabułę, która dosłownie wprawiła mnie w zachwyt. Jednak sam pomysł to nie wszystko. Potrzeba jeszcze odpowiednich umiejętności pisarskich, aby wprawić go w ruch i sprawić, że czytelnicy go pokochają. A do tego trzeba mieć talent - North nie tylko mnie zaciekawiła swoją koncepcją, ona sprawiła, że ja naprawdę chciałam poznać dalsze losy Harry'ego Augusta, przez co oderwanie się od lektury nie przychodziło mi łatwo. Prawdziwie zafascynowała mnie ta opowieść, w głównej mierze dlatego, że nigdy nie czytałam coś, co by ją przypominało. Warsztat pisarski autorki został idealnie dopasowany do tematyki tej książki i licznych przemyśleń na temat ludzkiej natury. Rozważania North są niezwykle wnikliwe i trafne w odniesieniu do rzeczywistości.

W powieści Claire North główną siłą napędową jest wątek przyszłego końca świata i pytań, które nieodłącznie towarzyszyły mi w czasie lektury. Czy Harry'emu uda się powstrzymać koniec świata? I jak daleko będzie się musiał posunąć, aby to zrobić? To, co bardzo przypadło mi do gustu, pomijając już sam całokształt i nietypowy pomysł na fabułę, to fakt, że autorka sprawnie wnika w głąb ludzkiej egzystencji. Główny bohater, Harry August jest tego świetnym przykładem. Gdy tylko zdał sobie sprawę z daru, który otrzymał - nieśmiertelności, starał się go wykorzystywać w jakiś sposób. Każde z jego żywotów było inne, mężczyzna skrupulatnie dbał o to, aby były one różnorodne. Sam fakt, iż podjął on walkę o ocalenie świata jest godny podziwu i ukazuje prawdziwą naturę tej postaci. Nie osiada on wygodnie w jakimś mieście, gdzie może wieść spokojne i beztroskie życie - wręcz przeciwnie, za wszelką cenę chce powstrzymać koniec świata. Bardzo polubiłam tego wyjątkowego bohatera.

"Pierwszych piętnaście..." to pewnego rodzaju pamiętnik Harry'ego Augusta, bowiem jest on narratorem pierwszoosobowym i opowiada swoje losy czytelnikom. Przez ten typ narracji nie brakuje tutaj licznych przemyśleń, rozważań i dywagacji nad ludzką egzystencją. Mi osobiście te przemyślenia bardzo się spodobały i dały dużo do myślenia, ponieważ główny bohater jest osobą, która zdecydowanie ma dużo ciekawego do powiedzenia. Przeżył on tyle lat w ciągu swoich piętnastu żywotów, że czytając jego "pamiętnik" naprawdę się czułam, jakbym zaglądała w głąb umysłu osoby, która żyła ponad osiemset lat. To naprawdę niesamowicie budujące doświadczenie. Wiem, że tego rodzaju rozważania wielu osobom mogą przeszkadzać, ale w tej książce są nienachalne i nad wyraz interesujące. Jeśli ktokolwiek obawia się wolnego tempa akcji i braku dynamizmu - rozwiewam Wasze wątpliwości, Claire North zadbała, abym ani przez chwilę się nie nudziła. Już sam początek i pojawienie się małej dziewczynki mówiącej o końcu świata zwiastuje wyjątkową lekturę, a z przeczytaniem każdej kolejnej strony tylko utwierdzałam się w tym przekonaniu.

"Pierwszych piętnaście żywotów Harry'ego Augusta" to książka, która nie przypomina nic, co bym wcześniej czytała. I właśnie przez ten aspekt tak bardzo mi się podobała. Każda strona, każdy rozdział to było coś niewiadomego, ponieważ nie miałam nawet najmniejszych wyobrażeń, jak potoczy się fabuła. Polecam, naprawdę warto ją przeczytać i przekonać się, dlaczego zyskała taką popularność. Gwarantuję, że się nie zawiedziecie!

"(...) Najgorsza jest samotność w tłumie. Człowiek może kiwać głową, uśmiechać się, normalnie rozmawiać z innymi, ale udawanie sprawia, że jego dusza coraz bardziej oddala się od ludzi."