Melancholia sukuba. recenzja

Richelle Mead jest amerykańską pisarką książek, głównie z kategorii fantasy. Większość z nich jest typowa dla młodzieży, ale nie tylko. Pani Mead sławę zyskała dzięki powieściom o Georginie Kincaid, czy serii Akademia wampirów.

„Melancholia sukuba” to właśnie pierwsza część przygód sukuba z Seattle. Niedawno ostatnia część pod tytułem „Odkrycie sukuba” miała swoją premierę w Polsce. Właśnie z tej okazji zabrałam się za tą serię. W drodze po te książki prawie zamarzłam, ale uważam, że było warto. Życie Georginy jest interesujące i wciągnęło mnie w jej świat. Chociaż czytając kolejne części mogę zauważyć typowy schemat. Coś dziwnego zaczyna dziać się wokół sukuba, następnie ona postanawia rozwikłać zagadkę, oczywiście za każdym razem jej się udaje, no bo jakże by inaczej? Wszystko przeplatane jest wątkiem miłosnym i to bardzo zawiłym.

Życie uczuciowe Georginy nie może być proste. Kobieta jest sukubem co oznacza, że żywi się energią życiową swoich partnerów. Stąd dość dużo scen łóżkowych, ale nie są one tak nachalne jak we „Wschodzącym księżycu” autorki Keri Arthur, gdzie co drugą stronę bohaterowie pojawiali się nadzy. W „Melancholii sukuba” to tylko uprzyjemnienie czytania, jeśli można to tak nazwać.

Co się dzieje, gdy nieśmiertelny sukub zakochuje się? To jest właśnie problem Georginy ciągnący się przez całą serię, aż do ostatniej części. Jako dziewczyna, która naprawdę uczuciowo odbiera takie wątki muszę przyznać, że nieraz popłynęła łza po moim policzku, ale częściej mimo wszystko towarzyszył mi śmiech. Dialogi są ciekawe i zabawne.

Georgina Kincaid jest pewnym siebie sukubem, widać to po jej zachowaniu i po mowie ciała. Można ją też określić jako kobietę sukcesu. Jest drugim zastępcą kierownika księgarni i przy tym maniaczką pewnego pisarza, którego poznajemy już w pierwszym tomie. Niestety szastają nią sprzeczne uczucia. Nie chcę ranić dobrych mężczyzn, bo każdy ubytek energii skraca im życie, ale to jej praca. W końcu taki jest powód jej istnienie. W międzyczasie możemy znaleźć ciekawe opisy jej jeszcze ludzkiego życia. Poznajemy powód dla, którego została przemieniona w demona. Czasem irytowały mnie one, uznawałam je za bezsensowne i w ogóle nie potrzebne, wolałam, żeby autorka skupiła się na teraźniejszości. Dopiero, gdy wyjęłam wniosek z tej historii uznałam, że moje obraźliwe wypowiedzi na ten temat były niepotrzebne.

Zagadką w „Melancholii sukuba” są ataki na przyjaciół Georginy. W jako sposób sukub rozwiąże tą zagadkę? I czy przystojny Roman nie będzie dla niej zbytnią pokusą… Tzw. smakowity kąsek.

Książka według mnie jest naprawdę ciekawa. Można powiedzieć, że to paranormal romance, lecz dla tych starszych odbiorców. Niestety mam pewne wątpliwości co do dania jej najwyższej oceny. Kolejny części są lepsze, lecz jeśli szukacie czegoś co trzyma w napięciu to w „Melancholii sukuba” tego nie znajdziecie. To kolejna z tych lektur na wieczór, które są pisane prostym językiem, bez zawiłych opisów, ale tego można się było spodziewać.

Ocena: 4/5