Niebezpieczna transakcja recenzja

„- Wdzięczność za co? Za to, że leżę w domu na kanapie i wyobrażam sobie niestworzone rzeczy? Drogi wszechświecie, dziękuję, że żyję iluzją, która za chwilę doprowadzi mnie do szaleństwa”.

Ten cytat jest idealną kwintesencją „Niebezpiecznej transakcji”. Iluzja i wyobraźnia głównej bohaterki przyprawia wręcz o szaleństwo. Nie wiem tylko, czy szalona jest bohaterka, czy też moje odczucie zażenowania po skończeniu lektury. Miałam wrażenie, że przez całą książką czytam o jednym i tym samym – o seksie. Ja rozumiem, że to (miał być) erotyk, ale nawet w nim trzeba czegoś więcej niż „rżnięcia” (przepraszam za słownictwo, to z książki). Zacznę, więc od początku. Opis mówi „Znudzona wieloletnim związkiem… rzuca się w ramiona…”. Znudzona? Owszem, życiem seksualnym ze swoim partnerem, ale prawda jest taka, że to on rzuca ją, a ona później za nim płacze przez pół książki. Sandra nie potrafi poradzić sobie z rozstaniem. Serio, dawno tak żadna bohaterka nie działała mi na nerwy. Sandra ciągle roztrząsa zerwanie z Krystianem, każde zbliżenie z innym porównuje do Krystiana. Właściwie każdy facet, który pojawiał się w książce „był jej”. Dziewczyna jest naprawdę zdesperowana, nie potrafi być sama, szuka przygód bądź towarzystwa. Myślałam, że będzie dużo lepiej, gdy pozna Tora – prezesa koncernu farmaceutycznego, ale nie. Ich pierwsze spotkanie jest totalnie absurdalne. Zachowanie Sandry po tym spotkaniu również. Nie zamieniają ze sobą żadnego zdania, on ją doprowadza do obłędu, a ona przez następne godziny/dni rozmyśla o Torze i jest zdenerwowana, że nie dzwoni. Nie ma w tej książce nic, co mogłoby podnieść moją ocenę. Scen seksu jest dużo, a do tego są niesmacznie opisane. Sandra oczywiście rzuca się w wir uczucia, gdy Tor ponownie pojawia się w jej życiu. Odcina się od świata (a właściwie on ją odcina), a ona nie ma z tym żadnego problemu. Na dalszy plan schodzą jej przyjaciółki, rodzina, życie – właściwie wszystko. Sandra okazała się dość płytką bohaterką – przejmującą się tylko swoim spełnieniem, ubiorem lub paznokciami. Sama końcówka jest, właściwie sama nie wiem. Zaczęło się coś dziać – wątek darknetu i aukcji – mógłby zrobić dobrą robotę wpływając na całą fabułę, ale został tak rozegrany, że zupełnie go nie kupiłam. W tym przypadku, niestety, nie polecam.