Nie krzycz recenzja

Zdecydowanie najlepsza część z całej trylogii. Nie ma tu drastycznych opisów aktów seksualnych. Owszem Moss po raz kolejny porusza poważne problemy jak prostytucja, przemoc fizyczna i psychiczna, jednak swoją uwagę skupia na hejcie internetowym.

Poznajemy historię Agaty, która od najmłodszych lat wiele przeżyła, oczywiście złego. To właśnie te przeżycia doprowadziły ją do tego miejsca gdzie się znajduje teraz. Autor opisując wydarzenia z jej najmłodszych lat pokazuje nam co doprowadziło do tego, że Agata jest taka agresywna wobec Michała i skąd na jej plecach wziął się tajemniczy tatuaż.

W książce pojawiają się dalsze losy Ewy, która próbuje normalnie żyć po tajemniczym zniknięciu Martyny.

Jednak fabuła książki skupia się nie tylko na postaciach Ewy, Agaty i Michała, ale także na Anicie, przyjaciółce Ewy. To właśnie Anita pada ofiarą hejtu internetowego.

Anita popadła w straszne długi. Nie może znaleźć pracy, Ewa jej pomaga, jednak nie może przecież jej utrzymywać. Anita szuka pracy. Wszystkie CV są odrzucane. Dziewczyna jest na granicy rozpaczy. Przez przypadek,a może tak właśnie miało być? Trafia na ogłoszenie o pracę, które ją zaintrygowało. Okazało się, że była to praca, polegająca na hejtowaniu różnych osób w internecie. Anita wahała się, bo nie chciała tego robić, ale sytuacja przyparła ją do muru. Zgadza się, zaczyna pracę jako hejterka. Radzi sobie super, może sprawdzić sobie ile zarobi pieniędzy i ta kwota powoduje że ,,pracuje" jeszcze ciężej, zachęcona jej wielkością. Pracuje do momentu aż sama pada ofiarą kogoś kogo nawet nie zna.

Jaką cenę musi zapłacić Anita za hejtowanie za życzenie? Kto chce zniszczyć Anitę? Jak radzi sobie Ewa po zaginięciu Martyny? Agata i Michał, jak oni łączą się z całą tą historią?

"...Nie ma znaczenia, czy obrażamy kogoś w sieci, czy w cztery oczy. Nienawiść jest wszędzie taka sama. I tak samo boli..."
O tym przekonała się Anita na własnej skórze.

Autor przedstawił jak łatwo z osoby hejtującej można stać się osobą hejtowaną. Chyba dopiero wtedy może dotrzeć do człowieka, jak bardzo słowa mogą ranić.

Z niecierpliwością czekam na kolejną część 😁😁