Nie było nam dane recenzja

Jeju... Nie mogę.. Po prostu nie mogę sobie podarować, że książka skończyła się w takim momencie... Ja chce jeszcze! Chce trzeci tom 🥺 teraz, już, zaraz..

Płakałam w trakcie czytania pierwszego tomu. Przy drugim tomie płaczę nad zakończeniem 🙈...

Bohaterowie są tacy cudowni. Łukasz, Kuba, Kamila.. Uwielbiam ich.. Dorota, oh kochana Dorota, żałuję także Igi, bo tak chciałabym ich wszystkich przytulić, za to, jacy są piękni, piękni z charakteru. Ciężko mi to wytłumaczyć, ale każdemu! życzę takich ludzi obok siebie. Takich przyjaciół. Z piękną duszą.

Nie lubiłam Weroniki. Szczerze nie mogłam wybaczyć jej, że nie pozwoliła Kamili poznać tak ważnej osoby w jej życiu- Igi. Jednak gdy widziałam jej skruchę, to jak bardzo tego żałuje... Przecież czasu nie da się cofnąć, więc nie mogłam dłużej się gniewać, wybaczyłam jej i mam nadzieję, że Kamila także to zrobi.
Cieszę się natomiast, że Iga ma okazję odmówić kontakt z przyszywanym bratem Kubą i Łukaszem. Mimo że znali się tylko chwilę, pomimo upływu wielu lat, potrafią się dogadać i miło spędzają ze sobą czas.
Kuba pogodził się z tym, że mama odeszła. Chociaż "pogodził" to za mocne słowo. Powoli zaczął normalnie żyć. Ogromną rolę w jego życiu odegrał powrót Kamili, wspólne odkrywanie tajemnic, listów i kartek z życzeniami, pocztówkami.

Żeby to wszystko zrozumieć, trzeba przeczytać obie książki. Zachęcam Was do tego, choć musicie naszykować kartonik chusteczek, a najlepiej od razu trzy.
Czytanie ich jest bolesne ale i bardzo oczyszczające. Dzięki nim na wiele spraw będę teraz patrzeć inaczej.
Wiem, wiem, że się powtarzam, ale uważam, że to najlepsze podsumowanie- książka jest piękna, bohaterowie są piękni, fabuła jest piękna. Uwierzcie mi, jak już będziecie po lekturze, zgodzicie się ze mną. A przynajmniej mam nadzieję, że w Waszych myślach pojawi się ten przymiotnik.
@monika.sygo zdążyłam już napisać Ci co sądzę w wiadomości prywatnej. Jednak teraz tutaj, publicznie chcę Ci podziękować za napisanie tej książki... Dziękuję, dziękuję, dziękuję. Miała ona ogromny wpływ na moje życie....