Kształt dźwięku recenzja

Moja przygoda z autorką zaczęła się od jej sławnej facebookowej grupy, a potem od książki „Tam, gdzie milczą róże”. Był to mój ulubieniec 2020 roku, którym „zaraziłam” mamę, teściową i wiele koleżanek. Czy „Kształt dźwięku” spodobał mi się tak samo? Zaraz się przekonacie!
Na początek trochę o fabule. W tej książce spotykamy się z Marią. Jest właścicielką antykwariatu i szczęśliwą mężatką, ale do szczęścia brakuje jej jednego – dziecka. Można zaryzykować stwierdzenie, że jest to przyczyna tego, że z pozoru idealne małżeństwo zaczyna się rozpadać. Kłótnie, frustracja i złość przybierają na sile. Po kolejnej ostrej wymianie zdań kobieta wychodzi z domu by ochłonąć. Wtedy słyszy coś pięknego. Muzykę poruszającą każdą jej cząstkę. Dźwięki prowadzą ją do starego domu, w którym poznaje młodego mężczyznę. Co z tego będzie? Czy przypadkowa znajomość taką pozostanie? Na pewno każdy czytelnik zada sobie to pytanie.

Muszę przyznać, że ta książka mnie trochę rozczarowała. Brakowało mi w fabule rozwinięcia części z przemyśleniami bohaterów, które byłyby umotywowaniem ich postępowania. Domyślam się, że Maria tak chętnie lgnęła do Jakuba, bo była zmęczona sytuacją w domu, ale jej emocji praktycznie nie odczułam. W czasie czytania myślałam też sobie, że ciekawie byłoby poznać sytuację z perspektywy męża, bo chociaż nie był główną postacią, to jednak odegrał dużą rolę w fabule.
Kompletnie nie przypadło mi do gustu wprowadzenie wątku związanego z poszukiwaniami rodziny Jakuba. Nie wiem co miał wnieść ten wątek. Może dzięki niemu mieliśmy lepiej poznać tego mężczyznę?
Ale żeby nie było tak pesymistycznie, czas opowiedzieć o tym, co było dobre! Przede wszystkim, bardzo podoba mi się styl pisania autorki. Subtelny, szczegółowy, ale też płynny. Tu nie ma miejsca na nudę i zbyt długie opisy. O ile do fabuły mam zastrzeżenia, tak do samego warsztatu ani jednego. W tej historii najpiękniejsze było samo zakończenie – urzekło mnie totalnie!
Najważniejsze w tej książce jest to, o czym autorka wspomina w posłowiu. Jeśli Twoje życie czyni Cię nieszczęśliwą to miej odwagę postawić wszystko na jedną kartę i zrobić to, czego chcesz, nie oglądając się na innych. Przesłanie mądre i bardzo aktualne. Przecież tyle kobiet jest nieszczęśliwych, a to, że nie dotyczy ich przemoc wcale nie znaczy, że ich problemy są błahe.

Chociaż fabuła nie przypadła mi do gustu to doceniam bardzo przesłanie, jakie płynie z tej historii. Ja się nie zrażam – na pewno sięgnę po kolejną książkę autorki!
Tu zabrakło mi emocji, ale myślę, że znajdzie ona wielu zwolenników, dlatego polecam ją serdecznie, szczególnie osobom, które lubią opowieści pełne życiowych historii prozaicznych ludzi ;)