Neurolożka. Piękny umysł, który się zgubił recenzja

“Neurolożka. Piękny umysł, który się zgubił” to niezwykła książka! To próba odpowiedzi na pytanie o istotę czlowieczenstwa. To próba odpowiedzi na pytanie kim jesteśmy i jak choroba może zmienić, zniszczyć człowieka oraz wpłynąć na jego rodzinę.

Ta książka to nie tylko szczery opis walki Barbary Lipskiej (wybitnej specjalistki neuronauk, ktora całe życie poświęciła zgłębianiu tajników ludzkiego mózgu) ale również opis wewnetrznej motywacji oraz dokumentacja olbrzymiej woli przeżycia, walki o własne ja. To opis funkcjonowania rodziny w sytuacji gdy osoba, która była opoką, skarbnicą wiedzy, mentorem, inspiratorem i mistrzem optymizmu nagle ociera się o otchłań szaleństwa.

Mózg ludzki to wielka zagadka... A my nadal boimy się tego, czego nie znamy.

“Choroby psychiczne budzą coraz większe zainteresowanie, a mimo to wciąż są przyczyną społecznej stygmatyzacji. Chociaż zaburzenia psychiczne mają podłoże fizjologiczne – są chorobami mózgu, tak jak choroba wieńcowa jest chorobą serca – to chorych psychicznie traktuje się często jak winowajców, którzy zrobili coś złego i ponoszą słuszną karę. Stygmatyzacja obejmuje często także rodzinę chorego. Mam nadzieję, że moje doświadczenie przynajmniej przyczyni się do zrozumienia, że choroba psychiczne tak samo nie jest winą pacjenta, jak nie jest nią rak i, że najlepszą reakcją na chorobę psychiczną jest empatia i zaangażowanie w poszukiwanie skutecznych leków.”

Ta książka to niezwykle przejmująca historia utraty kontaktu z rzeczywistością, wkraczania w obłęd i piekło codziennego zmagania z zwyklymi zadaniami każdego dnia.

Zmiany w zachowaniu przerażają rodzinę i współpracowników, a sama Barbara Lipska nie jest ich zupełnie świadoma. Ta książka to opis bardzo samotnej walki, mimo wielkiego wsparcia rodziny i przyjaciół...mózg nie pozwala na dostrzeżenie dobroci i troski bliskich... podpowiada tylko bardzo czarne scenariusze i przypisuje innym tylko złe intencje. Walka z chorobami mózgu to również walka ze swoimi wewnętrznymi demonami, a dla rodziny to walka o powrót do świata “przed"... bez goryczy, agresji, braku zahamowań.

“Płaty czołowe zapewniają nam zdolność przewidywania konsekwencji naszych zachowań i pozwalają uniknąć działań mogących wywołać niemiłe reakcje. Dokonujemy oceny sytuacji kilkadziesiąt tysięcy razy dziennie, w większości wypadków nawet o tym nie myśląc. Jeżeli ktoś narusza normy społeczne - tak jak ja teraz – można mieć silne podejrzenia, że jego płat czołowy nie działa prawidłowo.”