George i Wielki Wybuch recenzja

Stephena Hawkinga nie trzeba przedstawiać. Brytyjski astrofizyk, kosmolog, fizyk teoretyczny. W dorobku ma wiele prac naukowych ( których nie dotykam przez nieśmiałość i brak wiedzy), książki popularnonaukowe ( przeglądałem jedynie) i kilka książeczek dla dzieci (o których nie miałem kosmicznego pojęcia).
I oto ja, pięćdziesięcioletni facet, sięga po książeczkę Hawkinga dla dzieci, aby brytyjski naukowiec wytłumaczył staremu bykowi, wszystkie tajemnice wszechświata. No, może nie wszystkie, ale te najważniejsze. Te które zawsze przeczuwałem, a bałem się nazwać.
To nie są wykłady typu księdza Hellera. To jest opowieść, w którą wplecione są lekcje na poziomie szkoły podstawowej o Wszechświecie. Opowieść z pewnością infantylna, prosta i przewidywalna. Ale Hawkingowi chodziło o to, aby przekazać wiedzę, a nie popisywać się wielowątkową powieścią z setką bohaterów z tłem historycznym. Takie powieści raczej są dla dorosłych, a napisał je Lew Tołstoj.

A to ma być książeczka dla dzieci i młodzieży. Dlatego też Hawking wymyślił prościutką historyjkę. Na świecie pojawili się przeciwnicy nauki. Eric, główny bohater opowieści, naukowiec, przeprowadza eksperyment w Wielkim Zderzaczu Hadronów. Według mediów praca ta ma doprowadzić do stworzenia próżni która pochłonie całą ludzkość, włącznie z tymi, którzy wywołali ową próznię. Oczywisty absurd. Tym bardziej że Eric i jego współpracownicy mają zamiary budowania, a nie destrukcji.
George i córka Erica szukają odpowiedniego miejsca dla ukochanego wieprzka. Eric jest właścicielem najnowocześniejszego komputera, który potrafi utworzyć portal przenoszący żywe organizmy w dowolne miejsce we Wszechświecie. Dzieci przenoszą ukochane zwierzę w najdogodniejszy zakątek Wszechświata. Popadają jednak w kłopoty. Cech Badań Naukowych dowiaduje się o "wybryku" dzieci. Ma się odbyć nadzwyczajne posiedzenie, na którym postanowi się co dalej z komputerem, który nosi adekwatną do swojej roli nazwę - Kosmos.

W taką oto treść bardzo umiejętnie wplątane są wiadomości o wszechświecie. Na kilka sposobów. W dialogach lub w wykładach Erica. Są również rysunki komiksowe, to znaczy fragmenty opowieści pokazane jako komiks. To może młodego czytelnika zachęcić do dalszego wertowania opowieści o Georgu. Wiadomo nie od dzisiaj że dzieci bardzo lubią komiksy, i z łatwością przechodzą z poziomu obrazkowego do poziomu ciągu wyrazów.

Postęp naukowy jest ciągiem zdarzeń. Prób i błędów. W nauce bardzo wyraźnie widać mądrość owego porzekadła mówiącego że uczymy się na błędach. I wykorzystując je w umiejętny sposób możemy osiągnąć bardzo wiele.

Spodobało mi się to, że Hawking "wykorzystał" Wielki Zderzacz Hadronów. To jest kolejny dowód, że nauka ewoluuje. Jest w ofensywie. Ma się dobrze, ba wyśmienicie. Tylko pod jednym warunkiem. To nasze dobro wspólne. Nie przeszkadzajmy naukowcom. Wiedza jest potrzebna.