Lew, czarownica i stara szafa recenzja

Styczność z książką „Lew, czarownica i stara szafa” miałam po raz pierwszy już jako dziecko. Pamiętam zarówno książkę, jak i starą, dobrą ekranizację. Jest to pierwsza część z serii „Opowieści z Narnii”. Jako dziecko marzyłam, żeby przenieść się przez magiczną szafę do innego świata, zostawić wszystko za sobą i poznać tą wspaniałą krainę.

Bohaterowie książki Łucja, Zuzanna, Piotr oraz Edmund podczas zabawy w chowanego odnajdują starą szafę, przez którą można przejść do innego świata – Narnii. W świecie tym poznają fauna, mówiące zwierzęta oraz dowiadują się, że panowanie nad Narnią objęła Biała Czarownica, która przekonała Edmunda, by ten przeszedł na jej stronę. Reszta rodzeństwa rusza w bardzo niebezpieczną wędrówkę po tej magicznej krainie, w celu odnalezienia brata. Pomóc im może tylko prawdziwy i jedyny władca Narnii – Aslan, potężny lew o wielkim sercu.

Ukazane przez autora wszelkie zwierzęta, baśniowe stworzenia, niesamowity klimat są bardzo dobrze opisane. Nie jest to zwykła bajeczka dla dzieci, gdyż jest tu obraz oddania, poświęcenia, przebaczenia, co jest w większości książek dla dzieci, z tym wyjątkiem, że tu mamy przedstawioną wojnę, na którą wyruszają bohaterowie. Wojnę, od której zależą losy całej Narnii.

Uroku powieści dodaje radość, którą czuje się w trakcie czytania, czar tej urokliwej krainy. Momentami można się pośmiać, choć z mojej strony bardziej pamiętam wylane łzy w pewnym momencie jej czytania. Każdy kto czytał tę część na pewno wie, o jaki moment chodzi, a kto nie czytał, ma okazję sięgnąć po ten tytuł i się przekonać, że chusteczki będą potrzebne.

Lewis stworzył piękny, baśniowy, magiczny świat, w którym czytelnik całkowicie się zatapia i chce sięgać po więcej. Książkę można przeczytać bardzo szybko i jak dla mnie mogłaby posiadać o wiele więcej stron. Nie mam na myśli tego, ze czegoś w niej brakuje, ale najzwyczajniej na świecie, żal było mi ją kończyć.

Książka ta doskonale nadaje się dla dzieci i młodzieży. Dzięki niej można nauczyć się wielu cennych cech, nauczyć odróżniać dobro od zła, poznać czym jest poświęcenie i więź jaka powinna być między każdym rodzeństwem. Dorośli natomiast mają możliwość przenieść się do dzieciństwa i przypomnieć sobie stare dobre czasy młodości.