Tajemnica carycy recenzja

Pół roku po wydarzeniach opisanych w „Wina, wina" Agata Środka znowu znajduje się w centrum kryminalnych wydarzeń. Tym razem wszystkiemu jest winna jej przyjaciółka, która na terenie zakupionej przez siebie rezydencji znajduje trupa. Ciekawskie kobiety nie potrafią zostawić śledztwa policji, choć problemów nie brakuje. Do tego dochodzi chociażby zbliżający się udział Agaty w jury telewizyjnego talent show i presja wykonania zapierającej dech w piersi repliki jaja Faberge. Ale też zawirowania natury osobistej. Oj, zdecydowanie nie ma kiedy się nudzić.

Wciąż bardzo wyraźnie pamiętam ten słoneczny dzień, gdy pierwszy raz spotkałam się z prozą Małgosi Starosty. Pamiętam moje uznanie dla stylu autorki, cichy śmiech w trakcie czytania i ogromną sympatię względem bohaterów. Od tego czasu minęły już prawie dwa lata, a moja sympatia dla powieści Gosi z książki na książkę jedynie rośnie. Lubię głośno nazywać ją królową komedii, a tym bardziej królową komedii kryminalnej, bo za każdym razie bawię się dzięki niej fantastycznie. Podoba mi się wyrazistość bohaterów i zaskakujące zwroty akcji, a jej humor zawsze do mnie trafia. Ratuje moją codzienność i nawet w pochmurne dni przynosi słońce. W „Tajemnicy Carycy“ znalazłam natomiast wszystko to, za co pokochałam książki Gosi, a nawet więcej!

Więcej, bo Agata Śródka jest f e n o m e n a l n a. Pewna siebie i złośliwa restauratorka celebrytka, której lepiej nie denerwować. Rozstawia po kątach kucharzy i policjantów, ale dla bliskich osób nie szczędzi serca. Powieści autorki słyną z silnych postaci kobiecych, ale ta bohaterka wybija się z ich grona swoim ciętym humorem, czym zyskuje w moich oczach. A przecież nie tylko ona ubarwia lekturę! Pozwolę sobie jednak nie zdradzić zbyt wiele na temat bohaterów, bo rozkoszne jest powolne ich poznawanie.

Tym razem od początku wiemy, kto jest mordercą, ale wiedza ta nie sprawia, że mniej czekamy na chwilę wyjawienia wszystkich faktów. Sekretów bowiem nie brakuje, a pytania w naszej głowie tylko się mnożą i mnożą. Nie można cierpieć na niedosyt zabaw przypadku, złośliwości losu czy nieporozumień. Na pierwszy plan często przebija się miłość oraz nienawiść, a od nich nie trudno o kolejne dramaty.

„Tajemnica Carycy" to komedia, przy której dużo się śmiałam. Po jej skończeniu czułam się lekka i szczęśliwa. Powieści Gosi to bowiem jedno z najlepszych lekarstw na zło tego świata, pamiętajcie!