Jej ostatnia prośba recenzja

Krzysztof Koziołek to autor znany dotąd jako twórca mrocznej literatury. Specjalista od kryminałów retro i thrillerów powraca w nowej odsłonie. Najnowsza powieść pisarza to dramat obyczajowy poruszający wyjątkowo trudną tematykę. Jak Koziołek poradził sobie w nowej roli?

Andrzej i Kamila są małżeństwem z kilkuletnim stażem. W ich związku nie brakowało trudnych chwil. Mimo usilnych starań, kobieta nie może zajść w ciążę. Małżonkowie decydują się na adopcję dziecka. Gdy poznają małego Januszka, wiedzą już, że to właśnie temu chłopcu chcą dać kochający dom. Niestety, w dniu kiedy mają odebrać dziecko, Kamila ginie w tragicznym wypadku. Ż ycie Andrzeja rozpada się na tysiące kawałków. Po pogrzebie żony otrzymuje telefon z domu dziecka. Postanawia zabrać chłopca zatajając informację o śmierci Kamili. Czy uda mu się, na przekór całemu światu, stworzyć dziecku prawdziwy dom?

Adopcja to temat, o którym się nie mówi. Panuje powszechne przekonanie, że adopcja to coś wstydliwego. Kobieta, która nie może urodzić dziecka, odziana zostaje, w oczach społeczeństwa w szaty osoby gorszej, miejako wybrakowanej, zaś przysposobione dziecko postrzegane jest jako obce, inne, nieprawdziwe. Rodziny, które adopotowały dzieci często narażone są na ostracyzm. Czym różni się rodzina adopcyjna od tej naturalnej, biologicznej? Czy nie chodzi po prostu o to, by dać dziecku wychowanie, miłość i szansę na normalne funkcjonowanie w strukturze społecznej? Czy nie najważniejsze są przywiązanie i uczucia ? Krzysztof Koziołek porusza złożoną, obarczoną ciężarem ignorancji i mitów tematykę, która bliska jest większej liczbie ludzi niż jesteśmy skłonni przypuszczać. Przygotowanie do adpocji, obawy z nią związane, setki pytań, na które często nie da się znaleźć odpowiedzi - „Jej ostatnia prośba” to złożona, emocjonalnie wstrząsająca i pełna napięcia opowieść. Autor opowiada historię z punktu widzenia mężczyzny. Targany licznymi uczuciami Andrzej stanowi klasyczny przykład bohatera uwikłanego w skomplikowane relacje, obciążonego przeszłością i strachem o to, co nadejdzie. Bardzo dobrze zbudowana psychologicznie postać, która na kartach powieści przechodzi przemianę. Koziołek posiada naturalny dar opowiadania. Dużą przyjemnością jest lektura książek napisanych jego ręką. Potrafi szybko i wyjątkowo łatwo wprowadzić czytelnika w zbudowany przez siebie świat. „Jej ostatnia prośba” to nie jest lekka opowieść. Złożona tematyka, relacje między bohaterami, uwierająca ich przeszłość i tragedie, które stają się ich udziałem, wyzwalają w czytelniku szereg rozmaitych odczuć. Jest tu i urok miłości, zafascynowania sobą, także cielesnego, ale zdrada, tragiczne zdarzenia, które kładą się cieniem na całym życiu, a także śmierć. Śmierć. Odchodzenie najbliższych, czyli coś, na co nigdy nie można być przygotowanym. Coś, na co nigdy nie ma właściwego czasu i coś, co drąży dziury w sercu i duszy. Krzysztof Koziołek napisał bardzo dojrzałą powieść, która dotyka szeregu złożonych spraw. Pisarz przyzwyczaił nas do wysokiego poziomu swoich książek. Nie inaczej jest także w przypadku „Jej ostatniej prośby”. Powieść głęboko przemyślana, szczegółowo dopracowana i pełna emocjonalnego napięcia. Uwagę zwraca to, jak autorowi udało się zgłębić omawiane zagadnienia. Bardzo solidny research, który robi imponujące wrażenie.

Przywykliśmy do tego, że literatura obyczajowa jest domeną kobiet. Tworzą ją w przeważającej większości pisarki, a czytające panie stanowią grupę docelową. Tymczasem Krzysztof Koziołek udowadnia, że mężczyzna może doskonale poradzić sobie w roli autora dramatu obyczajowego. Lektura tej książki była dla mnie niezwykle intrygująca – jest czymś zupełnie nowym zagłębienie się w psychikę bohatera męskiego i spojrzenie na świat jego oczami. Męskie emocje, sposób postrzegania rzeczywistości, borykanie się z przeszkodami rzucanymi przez los, tak umiejętnie nakreślone ręką autora przemawiają do mnie w sposób bardzo silny. Podoba mi się konstrukcja fabularna powieści – prezentacja dwóch płaszczyzn czasowych przed i po śmierci Kamili – pozwala nam zagłębić się w tę historię i przeżywać ją bardzo mocno. „Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha, a gdy nie ma już nic, co można by mu zaoferować, wciąż daje się miłość” - George Orwell.

Koziołek opowiada o różnych rodzajach miłości. Miłości małżeńskiej, miłości do dziecka, o wielkiej potrzebie dawania miłości. Być może miłość nie jest antidotum na zło, ale niewątpliwie stanowi siłę, która napędza nas do działania, daje nadzieję i poczucie bycia istotnym. „Jej ostatnia prośba” to ważna książka. Powieść, która zmusza do przemyśleń, wwierca się w mózg i zostawia w czytelniku ślad po sobie. Nieszablonowa, złożona, zawierająca cały wachlarz emocji. Być może nie każdego ustatysfakcjonuje zakończenie tej opowieści. Pozostawić może pewien niedosyt. Jednakże osoby ceniące sobie aurę tajemnicy i niedomówień odnajdą w nim dużą dozę nadziei. Piękna książka, która wywołać może wzruszenie. Pokrzepiająca. Jej siłą jest autentyzm i doskonale skonstruowani bohaterowie, którzy są nieidealni, nie zawsze sobie radzą i przeżywają szereg trudnych chwil nie tracąc nadziei. Doskonała pozycja dla osób lubiących wymagające książki, które wywołują refleksje . Motyw mężczyzny budującego relację z adoptowanym dzieckiem, jego rozterki i walka o to, by pozostali razem jest całkowicie unikatowy w naszej literaturze. I jak w każdej powieści autora pojawiają się tu ukochane przez niego góry. Krzysztof Koziołek to pasjonat górskich wspnaczek, który swoim entuzjazmem potrafi zarażać. W jego książkach góry zawsze odgrywają ważną rolę. Są niemymi obserwatorami zdarzeń. Stanowią odskocznię od codzienności i budzą respekt. Odczuwalne jest to umiłowanie gór, a ich plastyczne opisy zapierają dech. Powieść pod diabelskim patronatem medialnym – to trzeba przeczytać. Diabeł gorąco poleca.