Mruczę, więc jestem recenzja

Parę lat temu, moja mama czytając magazyn "KOT", znalazła wiersz pt."Daj łapę" Franciszka Klimka. Obydwie byłyśmy nim zauroczone, więc parę dni później, moja rodzicielka wróciła do domu z dwoma tomikami wierszy jego autorstwa.

Obydwie książki, są tomikami poezji poświęconej wąsatym czworonogom - kotom. Pan Franciszek słowa ubrał tak pięknie, zdania w tak umiejętny sposób posklejał, że stworzył prawdziwe arcydzieło. Jego wiersze są jednym słowem: przepiękne. Wypełnione mądrością, która uczy czytelnika empatii i pomaga zrozumieć dumną naturę kota. Wypełnione gracją, która zachwyca nawet najbardziej wymagającego czytelnika. Pozwolę sobie zacytować słowa Wojciecha-Alberta Kurkowskiego:

"Wiersze Pana Franciszka są piękne jak najsłodsza kocia mruczanka"

Czytając wiersze zamieszczone w tomikach, na twarzy pojawia się uśmiech lub łzy wzruszenia, wywołane smutną, aczkolwiek pięknie przedstawioną prawdą. Oprócz tego, że wiersze te wzruszają, to jeszcze są wstanie poruszyć serce każdego - przynajmniej mam taką nadzieję.

Pan Franciszek, bez wątpienia ma ogromny talent i swoimi wierszami, potrafi sprawić, że człowiek ma od razu ochotę wybiec z domu w poszukiwaniu jakiegoś bezdomnego kota, którego mógłby przygarnąć pod swój dach lub zwyczajnie przytulić się do swojego wąsatego przyjaciela.

Po przeczytaniu tych wierszy, jestem pewna, że ich autor jest bardzo dobrym człowiekiem z wielkim sercem, bo kimże innym mógłby być, skoro jego dzieła przepełnione są miłością do kotów, którą czuć po przeczytaniu kilku linijek?

Książki te bardzo mi się podobają i często po nie sięgam, by delektować się ich wspaniałym wnętrzem. Polecam je wszystkim bez wyjątku, a w szczególności miłośnikom kotów. Świetnie nadają się jako prezent i jestem pewna, że bardzo ucieszą obdarowaną osobę.