Rana recenzja

Tę książkę trudno nazwać kryminałem. Jest to raczej mroczny dramat psychologiczny z wątkiem kryminalnym. Przerażająco realna. Kiedy zaglądamy za drzwi mieszkań ludzi uważających się za elitę, widzimy samą patologię. Dzieci pozostawione bez jakiejkolwiek opieki, rodzice zajęci pracą lub sobą. Z dzieci tak wychowywanych wyrośnie następne pokolenie zimnych, nieczułych rodziców. Przeszłość bohaterów jest mroczna jak ich umysły, chwilami budzą odrazę, nie sposób im współczuć. Dzieciom współczujemy , że muszą dorastać w takim świecie. Przeżyte traumy zostaną w nich na zawsze.     
  Po latach przerwy w nauczaniu, Klementyna dostaje etat nauczycielki w prywatnej szkole. Od samego początku widzi, że dzieją się tam dziwne rzeczy. Nauczyciele szepczą po kątach, dyrektorka jest dwulicową despotką, piętnastoletnia uczennica ginie pod kołami pociągu, potem ktoś morduje młodą polonistkę w jej klasie. Klementyna widzi miejsce zbrodni i ofiarę, ale nie wzywa pomocy, ucieka w popłochu. Dlaczego? Czy ma coś do ukrycia? Czego się boi? Komu zależy na przeinaczeniu faktów? Czy zabił ten, którego wszyscy podejrzewają? Warto przeczytać! Pozostaję pod wrażeniem, długo tej książki nie zapomnę.