Filip i hydra recenzja

Kiedy myślimy o dzieciństwie to najczęściej pojawiają się w naszej głowie obrazy pełne ciepła, miłości i bezpieczeństwa: mama dmuchająca na stłuczone kolano aby szybciej przestało boleć (ta metoda zawsze działała cuda), tata który nosił nas na barana i uczył jazdy na rowerze, dziadek ukradkiem wkładający w kieszonkę parę złotych "na cukierki" i babcia karmiąca szarlotką i pączkami własnej roboty.
Kraina wiecznej szczęśliwości można by rzec, jednak nie dla wszystkich. U niektórych wspomnienia z dzieciństwa zamiast błogiego uśmiechu wywołują ból żołądka. Są traumą, często nieprzepracowną, która zatruwa dorosłe życie i sprawia że trudno się uwolnić od złych emocji nawet wiele lat po osiągnięciu pełnoletności.
Bo dzieciństwo to też często strach, agresja i przemoc zarówno fizyczna jak i psychiczna. To kłótnie, rękoczyny i chłód emocjonalny, który jest czasem gorszy niż podniesiona ręka czy wyzwiska. Dziecko żyjące w takiej rodzinie traci wszelkie oparcie, jest samo ze swoimi problemami a często jedyną metodą aby przetrwać jest udawanie, że złe rzeczy dzieją się gdzieś obok.

W takim domu wychował się Filip, bohater książki Patryka Fijałkowskiego "Filip i hydra". Jako dorosły już człowiek stara się ułożyć sobie życie jednak demony przeszłości nie dają o sobie zapomnieć. W tym przypadku demony te przybierają postać wielogłowej hydry, która obserwuje każdy krok bohatera i tylko czeka aby dopaść swoją ofiarę.
Filip robi wszystko aby zagłuszyć złe wspomnienia: zatraca się w muzyce która jest jego pasją, zatraca się w miłości do swojej dziewczyny Hani, która jako jedyna zna jego przeszłość, bezskutecznie szuka zapomnienia w studiach, które go nudzą i ciążą.
Mimo tych wysiłków krótka wiadomość od ojca, którego nie widział dziesięć lat burzy ten kruchy spokój i sprawia że Filip powraca do dramatycznych wydarzeń sprzed lat których był zarówno świadkiem jak i uczestnikiem.

To bardzo poruszająca historia w której do początku wiemy, że nie ma co liczyć na szczęśliwe zakończenie. Każda strona, powoli acz nieubłaganie zbliża nas do dramatycznego finału. Autor niezwykle sugestywnie opisuje świat małego Filipa: jego emocje i próby znalezienia choć odrobiny okruchów normalności w domu przesiąkniętym wiecznym strachem i bólem.

Wstrząsnęła mną ta książka. Jeśli szukacie w lekturach czegoś więcej niż taniej rozrywki to zachęcam Was do sięgnięcia po tę pozycję. Mocna rzecz. Polecam!