Dangerous Roses recenzja

Moją chęć zaznajomienia się z debiutem autorki Wiktorii Urbanek spowodowała ciekawie zaprojektowana okładka. Oprócz nazwiska, które pisarz sobie wyrabia to właśnie ona w początkowej fazie ma za zadanie skłonić przyszłego czytelnika po wybór książki stojącej na półce w księgarni pośród tylu innych. Dodatkowo, bardzo lubię zaznajamiać się z literaturą debiutancką i najczęściej są to miłe dla mnie, jako czytelniczki, zaskoczenia. Tym razem jednak nie dość, że dosyć długo zajęło mi samo czytanie niewielu ponad dwustu stron to i realizm historii był dla mnie mało przekonujący.

Historia ukazana w powieści rozgrywa się na terenie Stanów Zjednoczonych a jej bohaterka to Rose Mitchell. Dwudziestoczterolatka, która prowadzi własną kwiaciarnię. Chociaż z pozoru wydawałoby się, że nic jej do szczęścia nie brakuje to nie widać, aby u jej boku był ten jeden jedyny, wyśniony. Jednak ma się to wkrótce zmienić, gdyż próg jej kwiaciarni pewnego dnia przekracza pewien biznesmen o jakże fantastycznym imieniu - Gabriel. I w tym momencie romans powinien ruszyć pełną parą. Niby tak się dzieje nieco później, jednak cała sytuacja, która doprowadza naszych bohaterów do bliższej znajomości spowodowała, że cały mój zachwyt nad nowością ulotnił się niczym powietrze z przebitego balonu. Wiem, że książka to nie życie i w powieściach typu romans pewne rzeczy dzieją się w przyspieszonym tempie i czasami są osnute pewną dozą absurdu, jednak to “przejście” w tym konkretnym przypadku spowodowało u mnie ból głowy. Jakby tego wszystkiego było mało, w kiełkujący związek zaczynają wchodzić osoby “trzecie” a naszą Rose zaczyna nękać przeszłość. Wszystko to powoduje, że z zapowiadającego romansu zrobił się bardziej dramat można by rzec psychologiczny.

Cóż mogę dodać? Po całkiem nieźle zapowiadającym się początku nastąpił spadek zarówno treści jak i jej jakości. Odniosłam wrażenie, jak gdyby autorka w jednej książce chciała zawrzeć dwie różne jej wersje a oprócz tego wyczuwam w niej wiele chaosu. Pomysły, które w trakcie pisania zostały “wrzucone” do myśli przewodniej, gdyż się dobrze według autorki komponowały. Natomiast ostanie rozdziały wracają na wcześniej obrane tory i za to oraz zaskakujące zakończenie, które może być preludium do kolejnego tomu daję dodatkową gwiazdkę.