Rytuały wody recenzja

 Po lekturze Ciszy Białego Miasta z niecierpliwością wyczekiwałam drugiego tomu. Po raz kolejny z ciekawością odkrywałam dalsze losy bohaterów, oczami wyobraźni przemierzając ulice pięknej Hiszpanii.
 
 W górach doszło do makabrycznej zbrodni. Znaleziono kobietę spodziewającą się dziecka. Ofiarę utopiono i powieszono za nogi na drzewie. Śmierć miała związek z celtyckim rytuałem. Tymczasem profiler Unai dochodzi do siebie po pewnym urazie, w jego życiu nastąpił pewien zwrot. Komisarz Alba Salvatiera jest w ciąży, jednak nie ma pewności kto jest ojcem. Życie Krakena zawiśnie na włosku. Dlaczego ktoś bezlitośnie zamordował ciężarną kobietę? Czy morderstwo było wyrównaniem rachunków za dokonane krzywdy?
 
 Ta część jest jeszcze bardziej mroczniejsza. Z ogromnymi dreszczami czytałam o dokonanych zbrodniach. Podobało mi się, że autorka rozwinęła przeszłość każdego z bohaterów, co wpłynęło na nich, że wybrali taką drogę w życiu i jak podnieśli się po trudnych doświadczeniach. Jedynie przeszkadzały mi pewnie powtórzenia kiedy Unai co parę stron się powtarza co było przyczyną jego urazu jakby to było skomplikowane do zapamiętania. 
 
 Retrospekcje z przeszłości były mroczne i przyprawiły o gęsią skórkę. Często obraz rodzinnej idylli jest tylko iluzją a nikt nie jest w stanie uwierzyć,że osoba szanowana w swoim zawodzie dopuszcza się okrutnych czynów. Kiedy już byłam pewna ostatecznego rozwiązania finał okazał się zaskakujący. Poza tym minusem z powtórzeniami uznaję książkę za bardzo dobrą,uważam lekturę za udaną i czekam na ekranizację "Ciszy białego Miasta" oraz trzeci tom "Władcy czasu". Książka ma w sobie wszystko czego oczekuje się od mrocznych kryminałów: rytualny okrutny mord, tajemnice z przeszłości, akcję,która zaskakuje w każdym rozdziale. Po lekturze zostaje ślad w pamięci. Polecam, ale uprzedzam, że najpierw trzeba poznać pierwszą część zanim sięgnie się po ten tom.