Vice versa recenzja

Zwykło się mówić, że co za dużo to niezdrowo. Milena Wójtowicz, autorka książki "Vice versa" zgniata tę prawdę ludową butem i z uśmiechem bawi czytelnika opowieścią, która jest i książką obyczajową i urban fantasy i kryminałem i po trosze nawet romansem. A wszystko obtoczone jest w panierce z ironicznego humoru z masą odniesień do popkultury współczesnej i do mitologii słowiańskiej, a więc dawnej. 
Żaneta, główna bohaterka, wplątała się w znajomości z nienormatywnymi. Gdyby akcja rozgrywała się w Hollywood, to byłyby to wszelkiego rodzaju wampiry, wilkołaki lub magowie, jednak na naszym podwórku królują strzygi i wiedźmy, mniej sympatyczne niż Edward ze "Zmierzchu", ale posiadające swój urok. Piotr i Binka, czyli główni przedstawiciele nie-ludzi w tej książce naprawdę starają się być mili i uprzejmi. Piotr oferuje Żanecie nawet psychoterapię po tym, jak próbowała od nich uciec, Binka natomiast porównuje dziewczynę do chomika. Co nie jest zbyt urocze, biorąc pod uwagę, że w dzieciństwie owego gryzonia zjadła. Przez przypadek, oczywiście. 
Autora w zręczny sposób nawiązuje do innych filmów, książek i do kultowych wydarzeń - mózg czytelnika ciągle pracuje na najwyższych obrotach, odnajdując się w tej siatce niedopowiedzeń i dwuznaczności. Bezsprzecznie "Vice versa" pogłębia wiedzę o słowiańskich mitach i temu przyklaskuję z całą mocą; zawsze uważałam, że podziwiamy greckie opowieści o herosach i potworach z głową byka na pierwszym planie, zaniedbując historie z naszych terenów. Język używany przez Milenę jest elastyczny, dynamiczny i ironiczny. Bardzo sobie cenię, gdy lektura jest wymagająca a przy okazji relaksuje - i tutaj dostałam to w najlepszym wydaniu. Plus ogrom humoru w wydaniu mocno sarkastycznym i balansującym w granicach dobrego smaku. Ale tych granic nieprzekraczających, na szczęście. Chociaż tekst o porównaniu człowieka do chomika, był blisko tej granicy - nie wiem czemu, chyba mam opory przed tym,  że ktoś mógłby mnie wziąć za zwierzątko futerkowe.
Polecam.