Mistyfikator recenzja

Najnowsza lektura Joanny Parasiewicz sprawiła mi ogromną przyjemność. Pisarka zachwyciła mnie pięknym językiem literackim oraz ciekawą, niebanalną fabułą. Nie znajdziemy tu zbędnych opisów i sztucznych dialogów. Jest za to ciekawa historia osadzona w latach 1917-1921. Całość jest podzielona na dwie części. Pierwsza osadzona we Lwowie, druga w Berlinie.

Główną i jednocześnie tytułową postacią jest Wiktor Fogel. Został porzucony przez matkę oraz ojca wariata. Wychowała go babcia. Wiktor nie jest przeciętnym mężczyzną. Wiktor to odmieniec, albinos. U większości wywołuje niechęć i odrazę, ale są też tacy, u których wzbudza uczucia nabożne.

" Wiktor Fogel, tak nieskazitelnie biały i świetlisty, o oczach koloru owocu granatu, których nie widziała nigdy wcześniej u nikogo."

Główny bohater, opuszczony przez bliskich, sam musi zadbać o swoje utrzymanie. Najmuje się do róznych prac fizycznych. Szuka odpowiedniego miejsca dla siebie. Pewnego dnia poznaje człowieka, który zaraża go swoją pasją. Uczy i pomaga odkryć talent. Wiktor ze zwykłego parobka przekształca się w postać niezwykłą. Doskonali nowy fach, studiuje notatki mistrza. Zaczyna być rozpoznawalny. Nazywany geniuszem, mistyfikatorem nawet przez najbardziej wymagającą klientelę. Szuka recepty na zatrzymanie procesu starzenia się skóry.

Czasy, w których przyszło żyć naszemu bohaterowi nie były łatwe. Nastała wojna. A wraz z nią głód i brak zarobku. Aby mieć za co żyć W.Fogel wyrusza do nieznanego Berlina.

W książce zostały poruszone istotne tematy. Jest ukazany problem odmienności, przemoc domowa, zmiana płci i wiele innych. Ludzie w obliczu różnych zdarzeń dążą do doskonałości. Przy pomocy wiedzy zdolnego charakteryzatora, próbują zmienić swój wygląd. Myślą, że "zakładając" maskę staną się kimś lepszym. Choć pisarka wplotła fabułę w odległe czasy, to uważam że przedstawiony temat jest niezwykle aktualny. Lektura dała mi dużo do myślenia. Uświadomiła, że żaden, nawet najdroższy ubiór lub makijaż, nie zakryje tego co mamy w sobie.

W książce poznamy dużo barwnych postaci. Spodobały mi się ich imiona (takie jak np.Fanny, Lola, Ritta). Każda z nich ma swój indywidualny charakter.
Ciekawy jest też bogaty język, którym posłużyła się autorka. Wtrącane są obcojęzyczne zwroty (np.szajgec-łobuz, bubełe-dziecko). Są dokładnie tłumaczone w przypisie. Wszystko to doskonale oddaje klimat minionych lat. Wczułam się w tą historię i bawiłam doskonale. Jestem oczarowana. Myślę, że na podstawie tej książki mógłby powstać świetny film.

Podsumowując, polecam tą niezwykłą książkę. Joanna Parasiewicz, wraz z wydawnictwem Szara Godzina, oddała w ręce czytelników piękną powieść. Oryginalną, ciekawą i z mądrym przesłaniem. Jestem pewna, że spod pióra pisarki wyjdzie jeszcze dużo interesujących perełek. Ja już nie mogę się doczekać.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl