Miniaturzystka recenzja

Druga połowa XVII wieku to czas rozwoju żeglugi i handlu, szczególnie w Holandii położonej w strategicznym rejonie. Kupiectwo cieszyło się ogromnym powodzeniem i zapewniało finansową stabilizację. To także czas rozkwitu kultury i sztuki, kontrastujących z ponurym obrazem ówczesnych miast, leżących w otoczeniu kanałów. I właśnie w Amsterdamie, w jego złotym okresie, akcję swojej książki postanowiła osadzić Jessie Burton.

Osiemnastoletnia zaledwie Petronella Oortman przyjeżdża do wielkiego miasta jako nowo poślubiona żona słynnego kupca. Zamiast męża, zastaje jednak jego surową siostrę oraz dwoje służących. Dopiero później poznaje Johannesa, który w prezencie ślubnym ofiarowuje Nelli miniaturę ich domu czując, że usprawiedliwia to jego ciągłą nieobecność oraz niechęć do małżeńskich kontaktów z Petronellą. Pozostawiona sama sobie najmuje tajemniczą miniaturzystkę, aby ta urządziła replikę ich domu. Kobieta zaczyna dostarczać nieproszone figurki, które okazują się wiernym odbiciem życia mieszkańców kamienicy, a z czasem zdają się także przewidywać przyszłe wydarzenia. Tylko skąd zna tajemnice, które Brandtowie tak skrzętnie starają się ukryć?

Ta książka ma w sobie wszystko – tajemnicę, intrygę, zdradę. Ponadto porusza problemy charakterystyczne dla epoki - dyskryminację na tle rasowym, społeczną pozycję kobiety, a nawet homoseksualizm. Nie zabraknie też momentów dogłębnie przejmujących, wyciskających łzy z oczu. "Miniaturzystka" ukazuje zamożny, kupiecki dom końca XVII wieku w niekonwencjonalny sposób. Mnoży tajemnice powodując, że książka trzyma w napięciu, intryguje i nie daje się wypuścić z rąk. Rozczarowuje jednak brakiem pewnych odpowiedzi, co pozostawia czytelnika w męczącej zadumie nad losem bohaterów.

"Miniaturzystka" to małe literackie arcydzieło. Jest dopracowana, piękna w swoich surowych, lecz sugestywnych opisach, a przy tym niejednoznaczna. Ciężko uwierzyć, że debiut pisarski może zachwycać taką starannością zarówno w prowadzeniu fabuły oraz kreacji bohaterów, jak i pod względem językowym. Burton jest mistrzynią słowa i daje popis swojego talentu w "Miniaturzystce", posługując się niebanalnym, ale jednocześnie prostym językiem, tworząc ze swojej książki niemalże idealną powieść. A na pewno piękną fabularnie, stylistycznie, a także pod względem wydania.

Książkę można odbierać jako hołd oddany kobietom i sztuce – za pomocą tajemniczej miniaturzystki, autorka podejmuje próbę przełamania obrazu społeczeństwa w XVII wieku. Obleka żeńskie bohaterki w ogromny talent, upór i spryt, spychając rolę mężczyzny na dalszy plan.