Gra o miłość recenzja

"Gra o Miłość" to już trzecia część Kronik Rodu Lacey. Seria opowiadająca o perypetiach miłosnych młodych kobiet i synów byłego hrabiego Dorset już niejednokrotnie mnie zaskoczyła. Dwie poprzednie części bardzo mi się spodobały i optymistycznie nastawiły na trzeci tom. Historia rozgrywa się w Anglii za czasów panowania Elżbiety I z czego wynika ten niezwykły klimat powieści w którym intrygi przeplatają się z sercowymi problemami bohaterów.

Mercy Hart to córka jednego z najbogatszych londyńskich kupców. Jej rodzina jest też jedną z najbardziej pobożnych. Przede wszystkim jej ojciec już od najmłodszych lat uczył ją wiary w Boga i kierowania się tym, co on sam uważa za stosowne. Tymczasem dziewczyna poznaje jednego z braci Lacey. Kit Turner jest nieślubnym dzieckiem byłego hrabiego Dorset, a zarazem aktorem. Zrządzenie losu sprawia, że tych dwoje zaczyna powoli się w sobie zakochiwać. Lecz nie wszyscy uważają związek purytanki i aktora za dobry. Dla niektórych jest on wręcz niedopuszczalny. Gdyby Mercy zdecydowała się na małżeństwo z Kitem, musiałabym poświęcić swoje nazwisko, majątek i rodzinę.

Oryginalna okładka przyciąga wzrok, ale jeżeli przyjrzymy się bliżej także poprzednim tomom, zauważymy, że na każdej grafice widać kobietę, ale każda z nich jest całkowicie odmienna od pozostałych. Tak, jak one uosabiają dziewczyny odgrywające główne role w książkach, tak poszczególne opowieści różnią się od pozostałych. Mogę zagwarantować, że żadna z historii, które wchodzą w skład serii, nie jest nawet trochę podobna do reszty.

Książkę czytało mi się lekko i szybko. Już od pierwszych rozdziałów wciągnęłam się w historię Mercy i Kita, która okazała się równie emocjonująca, co poprzednie części serii, jak nie bardziej. Autorka tak jak w pierwszym i drugim tomie, wykazała się dużą dawką pomysłów, którymi już od samego początku zarzuca, jak lassem.

Podczas czytania poprzedniej części, nie miałam zbyt dobrego zdania o Kicie. Wtedy nie przypadł mi do gustu i myślałam o nim, jak o postaci bez charakteru, raczej nijakiej. Podczas czytania "Gry o miłość" moje zdanie całkowicie się zmieniło, można powiedzieć, że bohater wkupił się w moje łaski. Bardzo spodobało mi się także to, że dowiadujemy się, co nowego słychać u Ellie, Jane i reszty tej niezwykłej rodziny, która z każdą kolejną częścią "Kronik Rodu Lacey" się powiększa.

Serię można czytać w dowolnej kolejności, gdyż każdy tom opowiada całkowicie inną, odmienną historię. Gdybym miała wybierać, która z części najbardziej mi się spodobała, prawda jest taka, że nie potrafiłabym tego zrobić. Autorka zadbała, aby klimat każdej z opowieści był wyjątkowy i dlatego każda z nich, również taka jest.


Za możliwość poznania kolejnej niezwykłej opowieści wchodzącej w skład serii, serdecznie dziękuję wydawnictwu Egmont :)