Ty będziesz następna recenzja

„Zatem gdy pani chłopak poćwiartował ciało pani najlepszej przyjaciółki, zostawiła ją pani pogrzebaną w lesie zaledwie kilkaset metrów od domu, w którym pani mieszkała”.

Na tacy podani są mordercy, ale i tak tamta okropna noc sprzed czternastu lat jest owiana tajemnicą. Tajemnicą, którą czytelnik chce jak najszybciej poznać tylko, że nie ma on pojęcia, w co się wpakuje… Droga do prawdy jest kręta i pełna zaułków, ale też obfita w inne sekrety… Jedna błędna decyzja równa się całej masie złych skutków i zniszczeniu życia nie jednej osobie. Momentami książka trzyma w napięciu i niedowierzaniu. Budzi szok, gniew, zdziwienie, oburzenie, smutek. Przeraża brutalnością, bo autorka nie bawi się cukier, tylko pisze obrazowo, co wzbudza ciarki i ból. I fascynuje, zachęca do dalszego brnięcia w jej odmęty, łączenia faktów, wyciągania wniosków…

Ale najbardziej przeraża toksyczna miłość. Przypomnij sobie ten pierwszy raz, kiedy poczułaś szybsze bicie serca na widok Tej osoby, kiedy motylki w brzuchu zaczęły swój miłosny taniec, policzki zapłonęły rumieńcem czy przeszedł dreszcz na ciele, gdy właśnie to On przypadkowo musnął twoją dłoń czy spojrzał w oczy… Przypomnij sobie ten czas, kiedy wszystko inne jest mniej ważne, bo najważniejsza jest właśnie Ta osoba, pierwsza (nie) winna szalona miłość… Pierwsza miłość czasami jest ogłupiająca.

Studium psychologiczne toksycznej miłości uderzyło mnie najbardziej, bo jakby nie patrzeć to ona jest najbardziej winna wszystkiemu, co się stało. Młoda Geo jest tak ślepo zapatrzona w Calvina, bo przecież opcja niebycia z nim nie wchodzi w grę, że w pełni akceptuje przemoc psychiczną i fizyczną. Nie wie, że w związku nie może być uderzona przez to, że coś powiedziała. Nie wie, że jeśli on ją dotyka, sprawiając rozkosz, aby zmieniła zdanie, to nie jest normalne. Nie wie, że miłość nie może odebrać poczucia własnej wartości… Kiedy uczucia biorą górę nad zdrowym rozsądkiem, można sobie zniszczyć życie… To przeraża i budzi gniew, bo nikt takiej miłości nie chce, ani dla siebie, ani dla swoich dzieci.

Sama przeszłość jest tym, czego wymazać się nie da czy zakłamać na dłuższą metę. Ona znajdzie sposób, by dojść do głosu. A wtedy skrywane tajemnice burzą wszystko, co mamy.

I może ciekawsze są chwile z przeszłości niż to, co się dzieje w teraźniejszość, ale wszystko razem tworzy spójną całość, od której nie sposób się oderwać. „Ty będziesz następna” jest książką z rodzaju tych, po które jak sięgasz, to nie odłożysz na półkę, póki nie skończysz jej całej. A po jej zakończeniu będziecie zbierali szczękę z podłogi, ja zbieram do dziś. Jaki to był błąd. Dawno żadna powieść nie wprawiła mnie w takie osłupienie. Ba! Mało jaka książka potrafi to zrobić.
Polecam!