Miłość na Kaszubach recenzja

Małgorzata Kasprzyk zabiera nas do malowniczych Kaszub. Co prawda można poczuć ten niepowtarzalny klimat, jednak mogłoby być więcej opisów, by jeszcze bardziej wsiąknąć w to miejsce.

Jak sam tytuł wskazuje, motywem przewodnim książki jest miłość. Miłość, która ma różne oblicza. Bohaterowie będą jej poszukiwać, a po drodze podejmować decyzje. Jedne lepsze, inne gorsze. Wszak w emocjach człowiek różnie się zachowuje, prawda?

Bohaterowie są realni, to tacy sami ludzie jak my. Mają różne spojrzenie na świat i odmienne problemy. Co ciekawe mają w sobie takie cechy i zachowania, że każdego z nich w jakiś sposób da się polubić.

Jak na tak niewielką objętościowo książkę pojawia się sporo zwrotów akcji, zaskoczeń i ciekawych wątków. Będzie to zakazana relacja, zauroczenie, złamane serce, zazdrość, powrót do młodzieńczej miłości, walka o szczęście, przyjaźń, rozterki czy realizacja marzeń. Jak dla mnie historia kończy się zbyt szybko. Ale z drugiej strony może to jest otwarta furtka do kontynuacji? Fajnie byłoby raz jeszcze zajrzeć do Kaszub i bohaterów.

"Najgorsze, co człowiek może zrobić, to bez końca roztrząsać przeszłość. Skoro nie da się jej zmienić, trzeba po prostu żyć dalej."

To historia, która pokazuje, że niezależnie od wieku, każdy z nas ma prawo do tego, by żyć tak, jak chce. Nie warto oglądać się na innych, co o nas pomyślą, co wypada, a co nie. Nikt za nas nie przeżyje życia. I tylko my sami musimy zadbać o nasze szczęście. A błędy? No cóż, są wpisane w nasze życie. Ważne byśmy potrafili wyciągać z nich odpowiednie wnioski.

W książce znajdziemy również zwierzęta. I chociaż miejscowy weterynarz twierdzi, że jest spokojny, to jednego z nich zdecydowanie nie chciałabym spotkać. To Symeon. Jesteście ciekawi, przed jakimi zwierzętami odczuwam strach? Zapraszam zatem do lektury.

"Miłość na Kaszubach" to życiowa, wielowątkowa powieść o relacjach międzyludzkich i kolejach losu. To studium nad związkami, postrzegania małżeństwa, bycia singlem czy samotności. Polecam bardzo!