Matka wie najlepiej recenzja

"Matka wie najlepiej" to genialny thriller psychologiczny. To moja kolejna książka w tym roku, w której pojawia się motyw medycyny przyszłości - tym razem mutacji na poziomie mitochondrialnym. I zdecydowanie jest to tematyka, która w tym gatunku mi odpowiada. Fabuła skradła moje czytelnicze serce już na pierwszych stronach. Autorka dopracowała każdy szczegół, zarówno merytoryczny jak i emocjonalny. Mamy tu historię Claire, która utraciła największą miłość swojego życia - kilkuletniego syna Coltona. Pragnienie posiadania kolejnego dziecka jest ogromne, jednak choroba, przez którą zmarł Colton jest dziedziczna. Małżeństwo nie chce jednak rezygnować. Claire kontaktuje się z Nashem - lekarzem, który słynie z niekonwencjonalnych sposób leczenia niepłodności oraz jego współpracownicą - badaczką Jilian. W tajemnicy przed światem dokonują oni niemożliwego. Claire urodzi dziecko trojga rodziców. Jakie konsekwencje przyniesie to dla naszych bohaterów? Czy świat pogodzi się z informacją, że mutacje DNA nie zagrażają ludzkości? Książka od początku trzyma w napięciu, a akcja toczy się w naprawdę dobrym tempie. Niektóre wydarzenia były do przewidzenia, ale w sposób, który nie przeszkadzał. Zwykle domyślałam się czegoś na kilka zdań przed wydarzeniem. Bohaterowie mają charaktery idealnie dopasowane do ról, które odgrywają w historii. Bardzo polubiłam Claire - matkę, która poświęciła wszystko, by móc podzielić się ponownie miłością i ciepłem, które ma w sobie. Doktor Nash - przystojny i diabelnie zdolny również zapadł mi w pamięć. Należy też pochwalić postać Julian, która mimo odgrywania roli czarnego charakteru również nie pozostaje czytelnikowi obojętna. Najwięcej mojego czytelniczego serca skradła Abi - bystra nastolatka, która nie mogła się nawet domyślać jak wiele rodzice poświęcili dla jej bezpieczeństwa. Autorka ma świetny styl pisania, czyta się to jednym tchem. I bardzo ciężko jest się oderwać. Jeśli chodzi o budowę - rozdziały są krótkie i pisane z perspektywy kilku osób, co pozwala na poznanie pełnego obrazu wydarzeń. Bardzo dobrze czyta mi się pozycje pisane w ten sposób. Książka budziła we mnie wiele emocji - lek, niedowierzanie, zdumienie, matczyną troskę, radość. Myślę, że kiedyś jeszcze zrobię reread tej pozycji. Gorąco polecam.