Chwilowa anomalia. O chorobach współistniejących naszego świata recenzja

Mam wrażenie, że postać Tomasza Michniewicza jest jak Midas - za co by się nie zabrał, wszystko zmienia w złoto.
Autor dobrze znany z kapitalnego dokumentu "Inny świat", a kolejno książki "Świat równoległy" i tym razem niezwykle celnie dotyka rzeczywistości, trafnie przedstawiając i ujmując społeczne bolączki.
Michniewicz, jako punkt wyjściowy przyjmuje pandemię, która zaskoczyła świat, lecz niespokojna, globalna gorączka to tylko początek. Na podstawie społecznych ruchów i niepokoju, który przeżył chyba każdy z nas autor buduje fabułę "Chwilowej anomalii".

Swobodna narracja dziennikarza dopełniona jest licznymi rozmowami ze specjalistami na gruncie ekonomii, prepperstwa, socjologii, epidemiologii, rzetelności dziennikarskiej, klimatologii, przekazu medialnego i innych. Wyłania się z tego dość niepokojąco obraz świata, który doświadczyć może o wiele gorszych sytuacji, z których niekoniecznie da się wyjść obronną ręką, jak to dzieje się teraz. Chwilowa anomalia może pociągnąć za sobą dalekosiężne skutki, których doświadczą kolejne pokolenia, stąd też ujęcie "chwilowa" jest czystą ironią. Wniosek nasuwa się jeden, iż w naszym pojęciu to, co jest chwilą, w szerszej perspektywie może nieść globalne konsekwencje dla przyszłości świata, w jakim przyjdzie żyć naszym dzieciom i wnukom.

Autor nie bez kozery wytyka potknięcia decydentów, głupotę społeczeństwa, mechanizmy obronne, jakie wysunęły się na czoło w peletonie zwanym "pandemia". Widać rozgoryczenie w sposobie przemawiania do czytelnika ukryte za fasadą lekkiej, lecz nieprzesadzonej ironii.
Ogromnym plusem jest to, czego brakuje wielu autorom w tego typu pozycjach, a mianowicie Michniewicz pokazuje świat takim, jaki jest, dopuszcza do głosu wszystkich, by pozwolić wyrobić sobie własne zdanie o wspólnym problemie pokazanym z szerszej perspektywy. Pan Tomasz niczego nie narzuca, względnie nie kieruje się żadnym poglądem politycznym, powstrzymuje się od emocjonalnego przekazu skierowanego do odbiorcy. A w efekcie pozwala czytelnikowi nie tylko spojrzeć na szerzy kontekst problemów, jakie wynaturzają się w obliczu kryzysu, ale wyrobić sobie własne zdanie. Aktualna pandemia jest tylko punktem wyjściowym w rozważaniach autora i gorzki wniosek, jaki wysuwa się z rozważań to przede wszystkim ostrożność nauki vs. wszystkowiedząca jednostka. Kto wygra ten trudny, lecz dotyczący nas i naszej przyszłości pojedynek?