Miasto z mgły recenzja

Carlos Ruiz Zafón "Miasto z mgły",

Czy są tu miłośnicy prozy Zafóna? Z pewnością nie jestem osamotniona w uwielbieniu twórczości autora tetralogii Cmentarza Zapomnianych Książek. I chociaż największą estymą darzę pierwszą część cyklu czyli "Cień wiatru", to na każdy kolejny tom czekałam zawsze z równie wielką niecierpliwością. Do czasu, aż w ubiegłym roku, jednego z moich ukochanych pisarzy zabrakło na tym świecie.

W pierwszą rocznicę śmierci pisarza, do rąk czytelników trafia zbiór opowiadań, którego wydanie zaplanował jeszcze sam autor. Chociaż cykl o Cmentarzu Zapomnianych Książek został zamknięty "Labiryntem duchów", ostatnim tomem tetralogii, niniejszy zbiór opowiadań powinien usatysfakcjonować wszystkich wielbicieli twórczości Zafóna, stanowiąc jednocześnie wyjątkowe, fantastyczne pożegnanie mistrza z czytelnikami.

W jedenastu opowiadaniach wielokrotnie przywołani zostaną protoplaści rodu Sempere. Pojawią się również inni bohaterowie, znani wcześniej z wcześniejszych powieści autora, ale nie tylko. Nie zabraknie również nowych postaci, pomiędzy którymi na szczególną uwagę zasługują: Miguel de Cervantes oraz Antoni Gaudí.

Dzięki, po raz kolejny, wykreowanej przez autora genialnej przestrzeni, w której świat realny łączy się z fantastycznym, czytelnik otrzymuje możliwość powrotu do niesamowitej prozy, której atmosferę odczuje w każdym kolejnym opowiadaniu. Ponownie świat magii przenikać będzie do rzeczywistego, opowieści toczyć się będą na pograniczu jawy i snu, a bohaterowie na swojej drodze niejednokrotnie spotkają nadprzyrodzone siły.

W opowiadaniu "Gaudí na Manhattanie" w pewnym momencie pada zdanie "Czasem, żeby stworzyć dzieło boże, trzeba ręki diabła." I chociaż w tym wypadku dotyczy ono znalezienia przez Gaudíego inwestora, który pomógłby mu sfinansować dalszą budowę Sagrada Familia, nawet za cenę zaprojektowania drapacza chmur, który stanąłby w sercu Manhattanu, to - moim zdaniem - idealnie oddaje atmosferę książek Zafóna, bo w nich pakt z diabłem bądź opieka anioła stróża są tak samo ważne, dla dalszych losów jego bohaterów.

Myślę, że miłośnicy prozy Zafóna będą ukontentowani jego ostatnią książką, a wszyscy ci, których przygoda z autorem zacznie się od "Miasta mgły", otrzymają fantastyczną namiastkę tego, co ich będzie czekać podczas lektury cyklu Cmentarza Zapomnianych Książek.

Na koniec mam tylko jedno małe "ale", głos bibliofilski, osoby, która wszystkie części cyklu ma na swojej półce. Zbiór opowiadań ma mniejszy format niż moja tetralogia. Przy niej "Miasto z mgły" wygląda jak smutny mały brat, chociaż rozumiem, że wydrukowanie tej niewielkiej, bądź co bądź, książki w formacie cyklu, spowodowałoby, że byłaby ona naprawdę cieniutka.