Miasto duchów recenzja

Ostatnio książki Victorii Schwab stały się popularnymi bestsellerami. Jej najbardziej znaną książką jest chyba „Niewidzialne życie Addie LaRue”, powieść dla starszych czytelników, która podbiła serca tłumom fanów na całym świecie. Schwab jest jednak również autorkom książek dla młodszej grupy wiekowej - i nie tylko - takich jak chociażby „Miasto duchów”.

Przyczyną, dla której zdecydowałam się kupić tę książkę, były - podobno - świetne nawiązania do Harry’ego Pottera i ogólnie pozytywne opinie. Zdobyłam ją praktycznie bez zapoznania się z jej treścią, nabuzowana dobrymi myślami na temat lektury. Naprawdę wiele oczekiwałam od „Miasta duchów” i, niestety, trochę się zawiodłam.

Nie jestem w stanie wskazać konkretnych błędów w książce, bo jest napisana solidnie. Tylko, że nastawiałam się na więcej polotu, ciekawszej akcji i bardziej rozbudowanej fabuły. Wiedziałam, że to lektura przeznaczona dla młodej grupy czytelników, ale nigdy nie uważałam tego za powód, dla którego książka miałaby być gorsza - idealnie pokazuje to przykład „Niekończącej się historii”, „Małej księżniczki” czy nawet „Harry’ego Pottera”. To nie kategoria wiekowa sprawiła, że czułam się nienasycona w trakcie „Miasta duchów” - był to wolny rozwój fabuły i krótki moment kulminacyjny.

Nie mogę jednak nie docenić tak kreatywnego pomysłu na książkę. Victoria Schwab przedstawiła świat żywych i umarłych jak jeszcze nikt wcześniej - jako dwie nakładające się przestrzenie, między którymi mogą przenikać tylko nieliczni. Ci, którzy to umieją, mają wobec śmierci dług - powinni byli umrzeć, ale cudownie zostali uratowani. Główna bohaterka powieści, Cassidy, jest jedną z tych osób.

Dziewczynka, spędzając wakacje w Edynburgu, gdzie jej rodzice nagrywają odcinki serialu „Duchodzeniowcy”, dowiaduje się wielu o jej osobliwej umiejętności przechodzenia przez Zasłonę, czyli przenikania do świata duchów, z którego pochodzi jej przyjaciel - Jacob. Czekają na nią również niebezpieczne przygody.

Podsumowując, myślę, że „Miasto duchów” to dobra, choć nie wyśmienita lektura, którą czyta się raczej szybko. Z pewnością sięgnę kiedyś po następne tomy (drugi jest już w przedsprzedaży na Empiku!), wciąż chowając w sercu nadzieję, że któryś spodoba mi się tak bardzo, jak na to liczyłam.