Miasteczko Ostatnich Westchnień recenzja

"-Co to jest śmierć?

-Wyciągnij przed siebie otwartą rękę. Co widzisz?

-Dłoń. Wnętrze dłoni.

-A jak rękę odwrócisz?

-Grzbiet dłoni.

-Dwie strony tego samego zjawiska. Dokładnie tak samo jest z życiem i śmiercią-stanowią całość, ale za życia widzimy tylko jedną stronę, druga cały czas nam towarzyszy, choć doświadczamy jej dopiero, kiedy życie się kończy"

Dostałam to, czego gdzieś tam w środku się spodziewałam po tej książce. Nieco mroczną i niepokojącą historię. Musze też dodać, że urzekła mnie ta okładka i jej klimat.

Do miasteczka ostatnich westchnień trafiają po śmierci wszystkie zwierzęta, by zaznać zasłużonego im spokoju. To kraina o niesamowitym klimacie, gdzie każde ze zwierząt ma swoje prawa i wolność. Do tego świata wstęp mają jedynie zwierzęta po śmierci. Pewnego dnia jednak w mieście znajdują żywą istotę, ludzkiego noworodka, który z całą pewnością nie powinien przebywać w miasteczku.

Pojawia sie też pytanie, co z nim zrobić? bowiem w miasteczku czuje się ogromne napięcie w stosunku do ludzi. Wiele ze zwierząt było dręczonych za życia, torturowanych przez ludzi lub wyrzucanych w workach jak śmieci. Właśnie w ten sposób kończyły zwierzęta, które trafiały do Miasteczka Ostatnich Westchnień.Każde z nich ma swoją historię i nierzadko okropne przeżycia.

Czemu więc mieli by teraz pomoc małemu człowiekowi przeżyć? Przecież to istota, która wyrządziła im tyle zła.

Uwielbiam klimat tej książki, początkowo myślałam, że to historyjka typowo dla dzieci, teraz jednak mocno w to powątpiewam. Może dla nieco starszych, ale z całą pewnością nie jest to bajka do poduszki dla maluchów.

Trochę żałuję, że książka jest taka krótka, liczy zaledwie ponad 160 stron, chętnie wrócilabym do miasteczka i tego klimatu, Mimo że unosi sie w nim pamięć o bólu i smutku. Polubiłam bardzo bohaterów, aż chciało się z nimi przebywać w mieście.

Czuje mały niedosyt, bo pomysł na fabułę i przekaz uważam za bardzo trafiony. Autor pokazuje, jak wielką krzywdę człowiek potrafi zrobić innej, żywej istocie. Jak to właśnie my ludzie, mamy wpływ na zachowanie naszych zwierząt i ich życie. Przedstawia człowieka jako potwora, bez uczuć i litości, ale ile razy takie sytuacje miały miejsce?

Niezliczenie wiele. Myślę, że historia ta jest potrzebna, ludzie muszą rozumieć, ze każda istota zasługuje na życie.