Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam recenzja

Hannah nie należy do osób, które obierają wszystkie telefony, jednak tym razem widząc nieznany numer, coś ją tknęło by odebrać. Po drugiej stronie Davey próbował się dodzwonić w sprawie pracy, coś niestety musiał źle zapisać. Krótka rozmowa z nieznajomym oddalonym o tysiące kilometrów, na koniec uprzejme życzenie powodzenia i prośba by mężczyzna dał znać czy znajdzie prawidłowy numer. Główna bohaterka nawet nie spodziewała się, że on zacznie do niej pisać.

Z czasem z wiadomości tekstowych przeszli na rozmowy telefoniczne, a później nawet wideorozmowy. Gdy okazuje się, że Davey dostał tę pracę i niebawem przeprowadzi się do Londynu, Hannah już nie może się doczekać, aż pozna go na żywo, bo każda rozmowa zbliżała ich coraz bardziej do siebie, aż z przyjaźni zrodziło się coś więcej.

Nadszedł dzień zero. Młoda kobieta wszystko przygotowała na przyjazd mężczyzny, czekała na niego na lotnisku, a on… się nie zjawił.

Czy zwyczajnie uciekł gdy ją zobaczył? Co się stało, że się nie pojawił? Czy Hannah zdoła na nowo pozbierać swój świat?

Och, jak przyjemnie spędziłam czas z tą historią. Wręcz nie mogłam się oderwać. Gdy tylko stwierdzałam. że jeszcze tylko jeden rozdział, to działo się coś takiego, że nie byłam w stanie jej odłożyć i tak czytałam dalej i dalej.

Bardzo podobała mi się główna bohaterka, po części widziałam w niej siebie. Ja również zdecydowanie bardziej wolę pisać niż rozmawiać przez telefon, też raczej nie jestem aż tak waleczną osobą. Oczywiście w gronie rodzinnym powiem co myślę, czy też przy przyjaciołach, jednak gdybym miała iść do szefa o podwyżkę, to raczej nie byłabym zbyt odważna. Tak więc pod tym względem bardzo dobrze rozumiem Hannah. To też sprawiło, że bardzo przyjemnie czytało mi się książkę.

Co do Daveya to podziwiam go za odwagę, bo nie oszukujmy się, by zostawić wszystko, co się zna, aby zacząć pracę tak daleko, bo to są tysiące kilometrów. Ja mieszkam obecnie w Hamburgu, mam swoją rodzinę na miejscu męża, dzieci ale marzę by wrócić do Polski, by być bliżej najbliższych.

Przyznam, że autorka nie raz mnie zaskoczyła. Tą historia przeprowadza czytelnika przez masę emocji, nie raz denerwowałam się razem z główną bohaterką, kilka razy miałam łzy w oczach co nieczęsto mi się zdarza.

Bardzo podobało mi się to jak autorka na koniec wytłumaczyła czytelnikowi, co wpłynęło na napisanie tej książki. Uwielbiam poznawać takie prawdziwe historie.

Z ogromną przyjemnością polecam wam tę historię. Gwarantuję, że nie będziecie się przy niej nudzić i wzbudzi w was ogrom emocji.