Metamorf recenzja

4/⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

XXII wiek. Vertas, największa korporacja Steris, sprawuje kontrolę nad miastem. Pod przykrywką legalnej działalności firma zarządza metamorfami – zaawansowanymi androidami, które potrafią zmieniać wygląd. Arth Ven opiekuje się jednym z nich. Pewnego dnia, wracając do domu, zastaje ciało swojej ukochanej. Kilka impulsywnych decyzji prowadzi go do zdrady przyjaciół i wypowiedzenia wojny Vertas.

Czy uda mu się pogodzić ze stratą? Jakie możliwości oferuje najnowsza technologia?

Przyznanie wyższej oceny było kuszące, jednak nie mogłam się zdecydować. Dużo zależy od kontynuacji, ponieważ na razie nie udało mi się polubić głównego bohatera. Arth to postać egoistyczna i niezdecydowana, co mogło być zamierzonym zabiegiem, aby przedstawić bohatera w sposób nieoczywisty, moralnie zepsuty. Nie jest to typowy "morally gray hero", lecz człowiek pracujący dla złych ludzi, pozbawiony empatii i człowieczeństwa. Nie mogłam mu nawet kibicować. W zasadzie nikomu w tej książce nie można było kibicować. Ludzie przedstawieni w Metamorfie są zniszczeni przez równie zniszczony świat, a moralność wydaje się nie istnieć. Decyzje bohaterów podyktowane są rządzą zemsty lub egoistycznymi pobudkami, a nikt nie ogląda się za siebie, kiedy już pociągnie za spust.

Z drugiej strony, wykreowany świat jest zachwycający. Oczami wyobraźni widziałam latające taksówki, bioniczne wszczepy, SI, pełną cyfryzację, gdzie nawet papierowa wizytówka stanowi coś oryginalnego, rozmowy prowadzone we własnej głowie, androidy i zaawansowane metamorfy, których trudno odróżnić od ludzi. To cyberpunk w pełnym tego słowa znaczeniu, a kreacja świata zasługiwałaby na pełne 5 gwiazdek. Brakuje mi jednak punktu zaczepienia, bohatera, którego los naprawdę by mnie obchodził, kogoś, komu mogłabym kibicować i bać się o jego życie. Tego mi tutaj zabrakło.

Mam nadzieję, że kontynuacja dostarczy mi tego, czego tak bardzo oczekuję.

Przeczytałam również krótkie opowiadanie "Chrzest" które opowiada o wiernych i religi w świecie Matamorfa.