Męski obowiązek recenzja

„Umrzeć jest tak samo łatwo, jak żyć. Czasami jeden błąd kosztuje nas wszystko to, co cenne”.

Angela Węcka dała mi już dwukrotnie szansę na zapoznanie się z jej piórem. „Męski obowiązek” to już trzecia książka autorki, którą mam przyjemność obejmować patronatem medialnym, ale też trzecie zupełnie inne oblicze jej talentu.

„Ostry” był bardzo erotyczną powieścią. Książka „Glow up” była już bardziej subtelna. Za to „Męski obowiązek” to coś zupełnie innego. Tym razem autorka oddała w ręce czytelników powieść, w której przeważała sensacja, a romans, jakiego się spodziewałam, był jedynie małym dodatkiem do fabuły, który, choć był dość ważnym wątkiem, to jednak był przede wszystkim tylko tłem tej niesamowicie pełnej tajemnic historii, jaka wydarzyła się w Borach Tucholskich.

Czy mi to przeszkadzało? Oczywiście, że nie. Ta historia od samego początku była tak wciągająca, że relacja Jagody i Kostka, choć budziła we mnie nadzieje na gorący związek, to jednak nie był to wątek, który mnie najbardziej pociągał w tej książce. Tym, co sprawiało, że każdą kolejną stronę czytałam z mocniej bijącym sercem, było wyjaśnienie tego, co tak naprawdę dzieje się w Smolnikach.

Jako osoba mieszkająca na wsi, uwielbiam te małomiasteczkowe i wiejskie klimaty i żałuję, że tak mało można ich znaleźć wśród książek, pojawiających się na naszym rynku wydawniczym. To, za co lubię takie książki, jest przede wszystkim atmosfera, jaką można wyczuć, poznając losy bohaterów. Tu oczywiście duże znaczenie ma to, jak do tematu podejdzie autor. W przypadku historii, jaką napisała Angela Węcka ten klimat i cała ta atmosfera była niesamowicie oddana. Czytając, miałam wrażenie, że spaceruje po lesie, czując pod nogami chrzęst łamanych gałązek. Autorka postarała się oddać w jak najbliższym rzeczywistości odczuciu każdą rzecz, jaka przydarzyła się bohaterom, a ja momentami miałam wrażenie, jakbym była obok i obserwowała to, z czym musiała się zmierzyć Jagoda Worytko.

Dla mnie „Męski obowiązek” pomimo swoich niewielkich rozmiarów to historia, która zdecydowanie rozbudzi ciekawość i emocje w czytelniku. Historia, która sprawiała, że po plecach przechodziły mi ciarki a ja, zastanawiałam się, co jeszcze może mnie zaskoczyć na kolejnej stronie. Znawczynią thrillerów czy też kryminałów nie jestem, jednak jako osoba ceniąca powieści, w których to emocje wychodzą na pierwszy plan naprawdę trudno mi nie docenić i nie podziwiać tego, jak w tej zupełnie innej odsłonie poradziła sobie Angela Węcka.

Moim zdaniem poradziła sobie doskonale, a historia przez nią stworzona zasługuje na docenienie. Jestem niezwykle ciekawa dalszych losów bohaterów i już nie mogę się doczekać, aż je poznam. Od siebie oczywiście książkę wam BARDZO POLECAM!