Kształt wody recenzja

"Kształt wody" Guillermo del Toro to fantastyka nie dla każdego. Elisa, główna bohaterka, niemowa o dość ciężkiej przeszłości, a także jej relacja z Deus Brânquia, czyli człowiekiem-rybą, niezwykłym stworzeniem z głębin. Jest też "gruba i czarna", jak określa autor, przyjaciółka Elisy - Zelda, a także Richard - straumatyzowany poszukiwacz owego potwora z bagien, tfu, pięknej morskiej istoty znaczy. Książka jest nudna, męcząca, zbyt sztywna w formie tworzenia, bez zachwytów, których można byłoby się spodziewać.Pojawiają się opisy nic nie znaczących sytuacji, skupianie się na szczegółach, które nic nie wnoszą do historii, a do tego autor zbyt często omija wątek głównych postaci, o których czytelnik chciałby wiedzieć jak najwięcej. Za mało wątku, który powinien być tym głównym. Do tego każdy bohater jest irytujący, naprawdę. Mają swoje lepsze momenty, ale sposób pisania o ich myśleniu jest tak tragiczny, przedstawienie motywów tak słabe, a zachowania tak dosłownie durne, że nie da się tego opisać.

Gdy tylko film wszedł do kin, od razu skorzystałam z karty unlimited w Cinema City i zrobiłam sobie maraton z "Kształtem wody" i innymi filmami. Pamiętam, że "Kształt wody" był ostatni na liście i bardzo dobrze, bo odczułam zniesmaczenie i zażenowanie zamiast obiecywanego zauroczenia. Myślałam, że książka będzie lepsza, że skoro autorzy się za nią zabrali po stworzeniu filmu, to będzie dopracowana i naprawdę świetna. Nie. Nie była. Dowiedziałam się jedynie jak stwór z książki został złapany, chociaż te rozdziały były napisane tak, że musiałam się domyślać o co chodzi, jakbym sama musiała pomóc autorowi ogarnąć o co chodzi i co mógł mieć na myśli. Bardzo ciężko się czyta, nieprzyjemnie, nawet powiedziałabym, że z myślą "dajcie sobie już spokój". Teksty są dziwne, rozdziały mało zrozumiałe, a wątek główny (miłość Elisy do Deus Brânquia i ratowanie go z laboratorium) jest jakby wątkiem pobocznym.

Ktoś gdzieś popłynął z tą książką (może w te głębiny z człowiekiem-rybą) i to nie w dobrą stronę. Nie czytajcie, nie oglądajcie, zabierzcie wszystkie Oscary Guillermo del Toro.

Jedynym plusem książki jest cudowna okładka - magiczna, urokliwa i intrygująca.