Małżeńskie więzy recenzja

“... o to głównie chodzi w życiu, by być szczęśliwym. Tak. Dążenie do szczęścia to obowiązek każdego z nas”.

Tętniąca życiem Warszawa, relacje towarzysko-rodzinne, trudna codzienność, a w tle wydarzenia z przełomu XIX i XX wieku. Zofia Boratyńska, by zadowolić matkę, wychodzi za mąż za zubożałego szlachcica. Jej życie zmienia się w koszmar, mąż okazuje się tyranem. Przekonana, że nic dobrego jej już nie czeka, spotyka Felicjana Żarskiego. W tym samym czasie dochodzi do zamachu na namiestnika Królestwa Polskiego, Fiodora Berga. Młoda kobieta w wyniku nieporozumienia zostaje wplątana w te wydarzenia, a ich konsekwencją staje się zesłanie na Sybir. Felicjan porzuca wszystko i podąża za ukochaną. W tę trudną, niepewną drogę wyrusza służąca Luiza. Dziewczyna ma nadzieję, że na Syberii znajdzie sobie męża.

Jak ja lubię takie opowieści. Akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła zajmująco poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, ukazuje relacje międzyludzkie i trudną codzienność bohaterów. Autorka ma przyjemne, lekkie, barwne, okraszone sporą dawką dobrego humoru pióro. Bohaterowie zajmująco, barwnie ukazani, różne, złożone osobowości. Do większości z nich poczułam sympatię. Na plan pierwszy wysuwają się kobiety, które chcą przeciwstawić się wszechobecnej dominacji mężczyzn, chcą żyć po swojemu, bez ograniczeń, wszechobecnej presji społeczeństwa, narzuconym konwenansom. Obok postaci fikcyjnych, mamy postacie dobrze nam znane z historii.

Wyraźnie czujemy klimat tamtych czasów. Polska pod zaborami, pragnienie wolnej ojczyzny, nastroje, jakie panowały wśród warszawiaków. Różne poglądy, kwestie polityczne i społeczne. Pomimo ucisku i ograniczeń życie płynie swoim nurtem, narodziny i śmierć, radości i smutki, miłość, przyjaźń, niechęć, zazdrość, namiętności. Wszechobecna w każdej dziedzinie życia dominacja mężczyzn, kobiety często traktowane jak bezmyślne istoty. Miały być posłuszne, uległe i ciche. Zwyczaje, obyczaje, zwykłe życie, ówczesna Warszawa, towarzyskie spotkania, wszechobecne konwenanse, pozycja społeczna. Tragiczne losy skazańców skazanych na zesłanie, na daleką Syberię. Razem z Zosią wyruszamy w nieznane, trudne warunki, dramatyczne przeżycia, z trudem znoszona przytłaczająca codzienność. A obok tego piękno i groza otaczającej przyrody.

Wartościowa, smutna, przykuwająca uwagę powieść, w której obyczajowość idealnie współgra z prawdą historyczną. Walka o niezależność, siła kobiet, intrygi, miłość, zwykła codzienność. Z niecierpliwością czekam na kontynuację. Powieść można czytać bez znajomości wcześniejszych tomów, jednak ja namawiam do poznania całego cyklu. Bardzo polecam!