Znak Wschodzący Wodnika recenzja

Przedstawiciel rasy Wodników, mieszkający w mitycznym kontynencie Atlantyda, dostał się w niewolę do małego państwa wschodnioeuropejskiego. Wodnik miał zdolności magiczne oraz dar jasnowidzenia. Doradzał różne taktyki, które miały pomóc zwyciężyć w bitwach. Bohater otrzymał przydomek Posępny. Nazwa nie była związana z jego posępnym obliczem, lecz z jego siłą.
Posępny miał konflikt z córką panującego władcy. Czarnoksiężnik bardzo się zdenerwował i postanowił rzucić na nią klątwę. Na jego nieszczęście zapomniał zaklęcia, które miał cofnąć poprzedni czar. Został wtrącony do lochu i tak skończył swój żywot. W lochach towarzyszyła mu mysz o imieniu Nabuchodonozor. Była to mysz o genotypie ludzkim, co umożliwiało jej nauczenie się języka ludzkiego.
Pewnego dnia po wielotysięcznej tułaczce wracają do świata żywych. Goszczą w czasach współczesnych XXI wieku. Posępny miał zadanie do wykonania, które ma zmienić mentalność współczesnego człowieka, jak i całego społeczeństwa.

Książkę można podporządkować do powieści, jako gatunku literackiego. Autorka przedstawia problemy współczesnej Polski. Pokazuje jak współcześni Polacy nie potrafią ze sobą rozmawiać. Jak ich niezrozumiałe zachowanie wpływa na relacje międzyludzkie. Przydałoby się współczesnemu człowiekowi spotkanie z dawnym przybyszem, który uświadomi z czym mamy problem.
Czytelnik w czasie lektury może poczuć się, jak prawdziwy przybysz z innego mitycznego państwa. Nowoczesność i nowe technologie stają się czymś, co trudno jest ogarnąć mitycznym rozumem. Bohater musi na nowo nauczyć się żyć w nowym społeczeństwie. Obserwuje ich zwyczaje i zastanawia się, jak zostały one zmodyfikowane przez współczesność. Życie w XXI wieku dla Posępnego jest trudnym doświadczeniem.
Znak Wschodzący Wodnika jest interesującą książką, którą warto przeczytać. Daje czytelnikowi powód do tego, żeby zastanowić się nad tym, jak żyjemy we współczesnym świecie. Zazwyczaj zapominamy o wartościach i dajemy się wpędzić w wir niesprawiedliwości i braku szacunku do drugiego człowieka. Taka gra nie prowadzi do niczego dobrego. Sami walczymy ze sobą, co doprowadza do zniszczenia samych siebie. Nie dajmy się wpędzić w takie zagrania. Starajmy się szanować siebie nawzajem i dać to poczucie, że jesteśmy dla siebie ważni i potrzebni.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl