Małe kobietki recenzja

Cztery młode panny March. Cztery kochające się siostry. Cztery zupełnie odmienne charaktery. Cztery inne postanowienia. Wszystko - razy cztery. W każdej z tych czterech znalazłam cząstkę samej siebie.

"Rozentuzjazmowana książka" - i to jedno określenie oddaje według mnie cały urok "Małych kobietek". Przez każdą stronę maszeruje leciutka ironia, lekko widoczny dowcip i humorystyczny akcent.

Ameryka, lata sześćdziesiąte XIX wieku. W domostwie zwanym Orchard House od pokoleń mieszka rodzina Marchów. Pod nieobecność ojca, kapelana biorącego udział w wojnie secesyjnej, opiekę nad czterema córkami sprawuje samodzielnie ich matka, nazywana przez córki mamisią.

Córki pani March - stateczna Meg, żywa jak iskra Jo, nieśmiała, uzdolniona muzycznie Beth i nieco przemądrzała Amy - starają się, jak mogą, by urozmaicić swoje naznaczone ciągłym brakiem pieniędzy życie, chociaż boleśnie odczuwają nieobecność ojca. Bez względu na to, czy układają plan zabawy, czy zawiązują tajne stowarzyszenie, dosłownie wszystkich zarażają swoim entuzjazmem. Poddaje mu się nawet Laurie, samotny chłopiec z sąsiedniego domu, oraz jego tajemniczy, bogaty dziadek.

Bardzo podoba mi się styl pani Alcott, niezwykle lekki, bez zbędnych upiększeń, po prostu ładny i przyjemny. Czułam się jakbym czytała czyjeś naprędce sporządzone zapiski, bo te strony tak szybko uciekały! Nim zdążyłam się obejrzeć, kończyłam lekturę z uśmiechem na ustach. Akcja nie jest ani pełna nagłych zwrotów, ani porywista, ani pędząca na łeb, na szyję, ale po prostu jest doskonale wyważona, co jest najlepszym rozwiązaniem.

Postaci jakie wykreowała autorka są godne wielkiego podziwu, nieczęsto zdarza się spotkać tak żywych i pełnych energii bohaterów, których od razu obdarza się sympatią, pomimo ich wszystkich wad i niezbyt przykładnych postępków. Louisa May Alcott każdej z sióstr nadała zupełnie inny wyraz, inne cechy, marzenia i lęki, więc każda czytelniczka spokojnie znajdzie swoją faworytkę i to właśnie jej będzie kibicować, a także trzymać kciuki w drodze ku sukcesom.

"Małe kobietki" są wspaniałą pozycją dla rządnych przygód dziewcząt, którym niestrasznie będzie trzysta stron dobrej literatury ze szczęśliwym zakończeniem. Z tego wszystkiego wynika, że to książka w sam raz, aby wypełnić nudny wieczór i na taką porę też Wam ją gorąco polecam. Mi powieść ta sprawiła niewysłowioną wręcz radość.