Małe historie rodzinne recenzja

Z wielkim smutkiem donoszę, że wyżej ukazana książka okazała się być dla mnie małym zawodem. Najpewniej moja stosunkowo niska ocena wynika z braku szczególnej sympatii do tego rodzaju gatunku. Pozycje o charakterze wielowątkowym, istne zbitki historii, które na domiar wszystkiego nie są ze sobą powiązane zdecydowanie nie są dla mnie.

Nie oznacza to wcale, że całkowicie zniechęciłam się do autora, otóż nie, bo językiem włada on całkiem umiejętnie i to trzeba mu oddać.
Małe historie rodzinne to książka o utraconych nadziejach, zdeprawowanych umysłach, toksycznych relacjach, miłości, seksie, poczuciu odmienności, beznadziejności i szeroko pojętych patologiach. Zjawiska te wbrew pozorom wcale nie są nam tak odległe i marginalne, jak mogłoby się wydawać. W końcu nie ma rodzin idealnych.

Książka podzielona jest na 3 części z czego pierwsza zdecydowanie kontrastuje na tle pozostałych, a wyróżnia się tym, że jest po prostu dobra i wciągająca - czego o pozostałych powiedzieć niestety nie mogę. Opowiada ona o dewiacyjnej "rodzinie", której życie zdominowane zostało przez skrajnie nienormalną relację. Co musi się wydarzyć, aby syn posunął się do pozostawienia matki na pewną śmierć? Co piętrzy się w umyśle małego człowieka wychowanego w cieniu starszego brata, którego matka obdarzyła nadmierną miłością i jaki może mieć to wpływ na jego dorosłe życie? Jest to książka w mojej opinii bardzo nierówna, czytanie przypomina istną sinusoidę. Niektóre wątki są ogromnie ciekawe, kartki niemal przerzucają się same, po czym nastaje moment tak żmudnej lektury, że czyta się niemal z przymusu. Wielokrotnie pragnęłam tę książkę odłożyć na bok i właśnie przez to przykre odczucie postanowiłam ocenić "Małe historie rodzinne" na zaledwie 4 gwiazdki. Jako plus mogę wskazać nieszablonowe, intrygujące pióro autora i ciekawe rozwinięcie niektórych wątków. Minusów natomiast jest znacznie więcej, a szkoda, bo naprawdę wielkie nadzieje pokładałam w tej pozycji. Po kolejne książki autora sięgnę z pewnością.