Mała księżniczka recenzja

Literatura dziecięca jest dobra nie tylko dla dzieci, ale również dla dorosłych. Kolejny raz się o tym przekonałam. „Mała księżniczka” to opowieść, która od lat podoba się dzieciom na całym świecie.

To opowieść małej Sary Crewe, którą ojciec postanawia wysłać do szkoły w Anglii. Tak, Sara, trafia do szkoły panny Minchin, gdzie z powodu swojego bogactwa jest traktowana właściwie jak księżniczka. Dziewczynka jest obdarzona niezwykłą wyobraźnią i dobrocią przez to zjednuje sobie wielu ludzi. Jednak w dniu jej jedenastych urodzin dowiaduje się, że jej ojciec nie żyje i że została bez grosza przy duszy. Panna Minchin postanawia, że dziewczynka zostanie służącą i od tej pory mieszka na strychu. Jednak i w tak nie sprzyjających okolicznościach Sara nie zatraca się w smutku. Pomaga jej w tym właśnie niesamowita wyobraźnia, zdolność do snucia opowieści jak również i dobroć dla najmniejszej nawet istoty.

Nie dziwię się, że opowieść podoba się dzieciom. Jest ona po prostu bardzo ciekawa. Natomiast czytając ją jako dorosła osoba można w tej książce znaleźć wiele innych rzeczy. To historia o przyjaźni, niezwykłym harcie ducha oraz o niepoddawaniu się. Dodatkowo klimat książki jaki stworzyła autorka jest niesamowity. Uwielbiam zanurzać się w tego typu książkach (które opisują Anglię na początku XX wieku). A jak jeszcze za oknem pada deszcz to tym bardziej można poczuć atmosferę książki.

Wydawnictwo MG wydało piękną edycję, w której znalazła się ta książka. Okładka jest przepiękna jak również ilustracje, które można znaleźć w środku książki.

„Mała księżniczka” to ponadczasowa opowieść o przyjaźni, gdzie radość przeplata się ze smutkiem, ale mimo wszystko zawsze trzeba mieć nadzieję. Bardzo polecam przeczytać ją gdy się jest dorosłym, można odkryć wiele wspaniałych niuansów i doskonale się przy tym bawić. Ja jak zwykle się nie zawiodłam, dlatego wcale mnie to nie dziwi, że ta książka zaliczana jest do literatury klasycznej dziecięcej. Każde dziecko powinno znać historię małej Sary Crewe.