Magia Cierni recenzja

„Magię Cierni” Margaret Rogerson poleca sporo osób. Postanowiłam to sprawdzić i się nie zawiodłam :) Wyobraźcie sobie świat, w którym książki są żywe, mają swoje humory, potrafią mówić, a niektóre nawet śpiewać. A te zapełnione niebezpiecznymi zaklęciami muszą być zabezpieczone łańcuchami, kratami i znajdować się w niedostępnych kryptach. Na dodatek jakby tego było mało, uszkodzenie takiego grymuaru powoduje zamienienie go w malefikt, potwora żądnego krwi. Aby temu zapobiec strzegą ich nie tylko bibliotekarze, ale też dobrze wyszkoleni strażnicy, dla których każdy przejaw magii jest groźny, a magowie i demony to zło wcielone. I właśnie w takim miejscu dorastała nasza bohaterka, Elisabeth, dla której największym marzeniem było zostanie strażnikiem, a biblioteka była całym światem. Wszystko jednak ulega zmianie, gdy jeden z groźnych grymuarów ucieka z krypty i grozi całemu miasteczku…

Książkę tę czytało się bardzo przyjemnie. Fabuła jest szybka, interesują, właściwie nie nudziłam się ani chwili. Bardzo fajnie zostali też wykreowani bohaterowie. Elisabeth jest silną kobietą, pełną marzeń i z wyznaczonym celem. Potrafi jednak poprosić o pomoc i nie robi wszystkiego sama. Mamy też przystojnego czarodzieja z traumatyczną przeszłością. Największą sympatię wzbudził we mnie Silas, demoniczny sługa maga. Jego ironiczne podejście do życia śmiertelników, wyczucie mody i walka ze swoją naturą, sprawiają, że jest bardzo interesującą postacią. Ciekawy jest też system magii, powiązany z demonami i innym wymiarem. Pojawia się też wątek romantyczny, ale nie jest on dominujący, jest bardzo subtelnie zarysowany i rozwija się powoli, bez niepotrzebnego przyspieszenia.

Nie jest o to książka bez wad. Fabuła jest dość prosta, troszkę schematyczna, a zakończenie przewidywalne, ale czyta się szybko i przyjemnie. Jest to taka książka dla rozrywki, na której nie trzeba się specjalnie skupiać i zastanawiać nad zawiłościami fabuły. Jeśli potrzebujecie miłego przerywnikami między ambitnymi lekturami, to gorąco polecam.