Portret Doriana Graya recenzja

Portret Doriana Graya to jeden z klasyków i pewnie większość z was ma tę książkę już za sobą. Ja nie miałam jeszcze okazji, by bliżej się jej przyjrzeć, dlatego, gdy tylko zauważyłam to wydanie z Zysk i S-ka postanowiłam dać jej szansę.

Pierwsze polskie nieocenzurowane wydanie skandalizującej opowieści o skutkach ulegania złu, która od ponad wieku fascynuje kolejnych czytelników.
Dorian Gray to młody mężczyzna o niezwykłej urodzie, zakochany w ubogiej aktorce. Zgadza się pozować znanemu malarzowi z londyńskiej bohemy. Kiedy Dorian Gray ogląda swój portret, wypowiada pochopne życzenie, że oddałby wszystko, aby zachować młodość i urodę, nawet za cenę duszy. W zamian za to twarz na obrazie starzeje się i oszpeca w miarę postępującego zepsucia moralnego bohatera. Pewnego dnia, znużony dotychczasowym rozwiązłym i okrutnym życiem, Dorian Gray postanawia zniszczyć portret...
Pierwodruk książki ukazał się w miesięczniku „Lippincott's Monthly Magazine” w 1890 roku. Powieść od razu spotkała się z falą krytyki i została okrzyknięta skandalem. Wtedy nikt chyba nawet nie podejrzewał, że Portret Doriana Graya stanie się jednym z najważniejszych dzieł literatury angielskiej, na stałe przynależącym do światowego kanonu.

To jedna z tych książek, które wywołują skrajnie różne wrażenia. Portret Doriana Graya to powieść przedstawiająca próżnych bohaterów, okrucieństwo oraz samolubność. Opowiada o moralności, ukazuje jaki wpływ mają na nas inne osoby i co tak naprawdę w nas tkwi. Dla głównego bohatera liczy się tylko jego własne piękno. Jak na tamte czasy powieść była dosyć odważna. Mamy tutaj także wątki wskazujące na relację homoseksualną pomiędzy Dorianem, a Basilem, co w tamtej epoce było tematem tabu i budziło wielką odrazę.

Książka porusza wiele tematów i tych ważnych, ale i tych nudniejszych. Czyta się ją dosyć wolno, nie jest to łatwa lektura. Wiele razy wywołała u mnie także złość, gdy się nie zgadzałam z przekonaniami bohaterów. Panuje tutaj mroczna i duszna atmosfera, która idealnie pasuje do przemiany Doriana. Historia jest ponadczasowa, pełna archaicznych wyrażeń i ukazująca klimat epoki. Na pewno można o niej wiele opowiadać i rozważać oraz interpretować. Sporo tutaj filozofii oraz rozważań bohaterów. Opisy są barwne i rozległe oraz piękne.

Myślę, że książka spodoba się wielu osobom, ale znajdzie się równie tyle samo czytelników, których nie zachwyci. Jest to na pewno ciekawa książka, ukazująca mroczną stronę duszy. Ja mam mieszane odczucia – nie do końca wiem, czy mi się podoba (tak pół na pół). Wydanie tej książki jest świetnie i bardzo przyjemne dla oka. Jest to także nieocenzurowana wersja, a tłumaczenie jest naprawdę dobre, dzięki czemu język nie jest tak ciężki, jak mógłby być. Zazwyczaj właśnie mamy do czynienia z wersją ocenzurowaną (pierwotna wersja tej książki wywołała wielkie oburzenie). Myślę, że każdy sam powinien przekonać się, czy to jest lektura dla niego.