Światło ukryte w mroku recenzja

Opis swych przemyśleń zacznę od jakże prawdziwych i ponadczasowych słów Ireny Sendlerowej "Ludzi należy dzielić na dobrych i złych. Rasa, pochodzenie, religia, wykształcenie, majątek – nie mają żadnego znaczenia. Tylko to, jakim kto jest człowiekiem".
To motto, którym od zawsze kieruję się w moim życiu odbierając je jako jedyne słuszne i oczywiste. Z jakim zdumieniem muszę czasem przecierać oczy, że jednak nie dla wszystkich a może nawet dla niewielu? Co jakiś czas boleśnie się o tym przekonuję i może dlatego książki są mi najwierniejszymi przyjaciółmi...

Pochodząca ze wsi Stefania Fusia Podgórska od dziecka marzy o życiu w wielkim mieście. Gdy tylko nadarza się sposobność rozpoczyna swą pierwszą pracę w sklepie u żydowskiej rodziny, ma wtedy niecałe 14 lat. Ci ludzie staną się jej drugą rodziną a świat wokół zdaje się być taki ciekawy i zachwycający. Jedyne co przyćmiewa jej radość to powoli sączący się jad nienawiści i antysemityzmu. Dziewczyna poznaje smak pierwszej miłości, słodkiej i niewinnej, lecz nim uczucie zdąży rozkwitnąć zostanie brutalnie zdeptane niemieckimi buciorami. Z czasem Fusia traci wszystkie bliskie jej sercu osoby, których nie oszczędziła wojenna zawierucha. Została jej tylko młodsza siostra Helenka. Dziewczyny przejdą przyspieszony kurs dojrzewania.

Napisana niezwykle prostym a jakże przyjemnym językiem opowieść o dwóch siostrach, które z narażeniem własnego życia zdołały ocalić 13 istnień. Niezwykle precyzyjnie oddaje codzienność ludzi w okupowanym kraju, na którą składają się głód, cierpienie, bezsilność i wszędobylska śmierć. W ciągłym strachu i obawie, że być może ten dzień jest ostatnim dniem ich życia. Bardzo wzruszająca historia cichego bohaterstwa. Autorka na zasadzie kontrastu jeszcze dosadniej podkreśla idylliczne wręcz czasy pokoju z barbarzyństwem wojny. Czeka na Was wiele wzruszeń i momentów chwytających za gardło.
Tę cudowną lekturę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl, za co pragnę serdecznie podziękować🙏💕

PREMIERA 25/03/2020