Towarzyski poradnik dla panien bez posagu recenzja

Książka jest genialnym debiutem, który nie tylko przyciąga wzrok obłędną wręcz okładką (nie potrafię przestać się zachwycać tak pięknym wydaniem książki), ale również bardzo oryginalnym tytułem. Nie czarujmy się – kiedy widzi się „Towarzyski poradnik dla panien bez posagu” ręka sama zgarnia go z półki.

Wbrew tytułowi książka jest powieścią, i to nie byle jaką! To niezwykle urokliwy romans historyczny, który rozgrywa się w dziewiętnastowiecznej Anglii. Głównie znajdujemy się w Londynie, ale poznajemy również uroki innych hrabstw.

Nasza główna bohaterka, panna Talbot, jako najstarsza z sióstr dźwiga na swych barkach ciężar zapewnienia im statecznej przyszłości. Jej rodzina jednak tonie w długach i niestety czas nie jest jej sprzymierzeńcem, a na znalezienie bogatego męża ma zaledwie trzy miesiące. Z małej miejscowości udaje się do Londynu, gdzie rządzą nieco inne prawa. Nasza panienka ma jednak w zanadrzu bardzo dobre atuty, jakimi są ogrom sprytu i pomysłowości.

Takie bohaterki to ja lubię! Kitty, bo tak do panny Talbot zwraca się rodzina i przyjaciele, ma nie tylko zdolność kameleona, która służy do idealnego dostosowywania się do sytuacji i otoczenia, ale jednocześnie tyle sprytu, że Sherlock Holmes mógłby jej pozazdrościć zaradności. Nie powiem, że jest tu poważnie, bo choć sytuacja bohaterki jest dosyć trudna to często zdarzyło mi się parsknąć śmiechem na przepychanki słowne pomiędzy bohaterami albo na zawirowania, które kreowała nasza niepozorna panienka. To było cudowne! Ogólnie darzę książkę ogromem ciepła, bo jest to opowieść nie tylko o tym, jak kobiety musiały radzić sobie w nieprzychylnym świecie, gdzie to mężczyźni wiodą prym, ale też o przyjaźni, miłości, arystokratycznych intrygach i przede wszystkim walce o to, co uważa się za słuszne. Kitty mnie zdobyła. Całkowicie i bezprecedensowo jestem pod wrażeniem jej postaci, bo nie umiem wyobrazić sobie, ile samozaparcia i wytrwałości miała w sobie ta osóbka, która choć pazurki miała dosyć ostre, potrafiła być opoką całej rodziny i zamiatać swoje pragnienia pod dywan. Co do męskich charakterów mogę się tylko rozpływać nad jednym z nich – sokole oko, które rozpoznało w pannie Talbot łowczynie majątków, a jego cięte riposty to miód na serce. Nie zdradzę więcej o nim – przykro mi… trzeba przeczytać, żeby go poznać!

Podsumowując chcę ogromnie polecić debiut Sophie Irwin, która włożyła ogrom pracy w gromadzeniu materiałów do książki, a następnie wprowadziła nas w świat Londynu z XIX wieku w wielkim stylu. Czytając miałam w głowie magiczny klimat książek Jane Austin, a w szczególności „Dumę i uprzedzenie”, choć może nutki „Rozważnej i romantycznej” też grały swoje partie. Dodam jeszcze, że powieść nie jest z pogranicza tych ze scenami wywołującymi gorące rumieńce, więc jeśli ich tu szukacie – rozczarujecie się. Tak, czy tak… Ogromnie warto sięgnąć po ten cudowny romans historyczny, który ma w sobie wiele uroku. Polecam, polecam i gorąco zachęcam do lektury!