Młody Lothar recenzja

Lothar Orbach (późn. Larry Orbach) dorastał jako najmłodszy syn niemiecko-żydowskiej patriotycznej rodziny w Berlinie. Miał zaledwie 14 lat kiedy rozpoczęła się stopniowa obława na niemieckich Żydów. Od 1942 roku zaczął ukrywać się pod zmienioną tożsamością, schwytany i osadzony w Auschwitz w 1944 roku. Podczas marszu śmierci zastało go wyzwolenie.

„Młody Lothar” to niezwykła historia dojrzewania i życia w berlińskim podziemiu podczas II wojny światowej. Autorem jest sam Larry Orbach (redakcyjnie wspierany przez córkę Vivien Orbach-Smith). Całość to swoisty pamiętnik, choć bez wyraźnie wyodrębnionych dni, jednak czyta się jak powieść.

Tuż przed lekturą miałam obawy, czy nie przytłoczy mnie ogrom cierpienia i niedoli… okazało się, że całkiem niesłusznie. „Młody Lothar” to przede wszystkim opowieść o nadziei i poszukiwaniu szczęścia. Wbrew pozorom to całkiem pozytywna książka. Lothar dość szybko musiał z dnia na dzień dorosnąć i stać się głową rodziny. Zapis wspomnień to właśnie te zmagania - usamodzielnienie się, zdobywanie schronienia i pożywienia. Nie zapominajmy, że Lothar to wciąż młody chłopak, który szuka przyjaźni, interesuje się dziewczętami, a także potrzebuje rozrywki i rozluźnienia.

„Młody Lothar” bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Lektura wymagała uwagi i spowolnienia; z drugiej strony nie chciałam przestać czytać, by poznać dalsze losy Orbachów. Książka nie przytłacza ilością dat i faktów, wszystkie niezbędne informacje są wplecione w treść niezwykle umiejętnie. Jak sam autor wspomina, nie chciał jedynie koncentrować się na Holocauście, nie chciał opisywać szczegółów pobytu w obozie koncentracyjnym (faktycznie to zaledwie kilka stron): „Nie jest to zatem opowieść o śmierci milionów, lecz o życiu jednego młodego człowieka w tamtym czasie”.

Wzrusza, momentami bawi, czyta się z wypiekami na twarzy. Przeraża okrucieństwo i dramat rodzin, zaskakuje ignorowanie emocji i umiejętność szybkiego przystosowania się. To historia, którą powinien znać każdy. Nie sięgajcie po te wszystkie historie „ktośtam” z Auschwitz (jest ich wiele na rynku) bo często mijają się z prawdą i jedynie bazują na prawdzie historycznej. Czytajcie Lothara. Czytajcie, bardzo warto.





Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Rebis