Listy do utraconej recenzja

Czy wolno wam czytać cudze listy? - Nie? A co jeśli taki list znajdziecie? - Też nie? A jeśli ten list leży na jednym z grobów, przy którym przypadkowo przechodzicie? - Dalej nie? A może nie tak przypadkowo, bo akurat tam w ramach kary odbywacie prace społeczne? - Wciąż Wasza odpowiedź brzmi: nie? A może ciekawość jest silniejsza? Ulegniecie pokusie?! Przeczytacie list?! 😈 Zachowacie się jak Declan Murphy?

Juliet kilka miesięcy temu straciła matkę, która jako fotograf jeździła w niebezpieczne miejsca na całym świecie. Często porozumiewała się z nią przy pomocy listów i to jedyne, co dziewczynie teraz zostało - pisać listy, na które już nigdy ma nie dostać odpowiedzi...

Pewnego dnia jej list nie znika, jak wszystkie poprzednie, ale wciąż leży na pomniku. Jest trochę przybrudzony, ale Juliet przeraża co innego - na końcu listu znajduje się odpowiedź. Ktoś ośmielił się przekroczyć granice jej prywatności i przeczytać słowa, które nigdy nie miały trafić przed obce oczy...

"Listy do utraconej" to wzruszająca historia dwójki młodych ludzi z problemami, których kaliber jest zbyt ciężki, żeby potrafili sami sobie z nimi poradzić. Ich historia zaczyna się od zgrzytu, ale z czasem nawiązują nić porozumienia. Kontynuują wymianę korespondencji, ale czy to wszystko nie działa tak dobrze tylko dlatego, że wzajemnie nie znają swojej tożsamości? Czy zdecydują się odkryć karty? A może są bliżej siebie niż myślą i w realu łączą ich zupełnie inne relacje? 🤔

To kolejna pozycja, po którą sięgnęłam ze swojego stosu hańby i zdecydowanie nie żałuję! Ta historia w moim odczuciu wnosi coś innego, może świeżego
? - porozumiewanie się bohaterów przy pomocy listów, które możemy przeczytać, sprawia, że mamy możliwość głębiej wejść w ich umysły - przecież dużo łatwiej jest napisać prawdę, gdy robi się to anonimowo, czyż nie?

Książkę, pomimo poruszania trudnych tematów, czyta się z niezwykłą lekkością, kolejne strony same wręcz się przerzucają i nim się zorientujemy, dochodzimy do końca. Na szczęście jest druga część, co prawda bohaterem jest już kolega Declana - Rev, ale mam nadzieję, że spotkam się jeszcze z innymi bohaterami z pierwszej części. Cóż - nie pozostaje mi nic innego jak zabrać się za "Więcej niż słowa"... 😉