Listy do utraconej recenzja

Przypadek czy przeznaczenie? Ten list mógł przecież znaleźć każdy…

Declan Murphy to „typ spod ciemnej gwiazdy”. W szkole boją się go nawet nauczyciele. Zbuntowany siedemnastolatek odbywa na cmentarzu obowiązkową pracę na cele społeczne. Pewnego dnia na jednym z grobów znajduje list. Zaintrygowany czyta go i postanawia odpowiedzieć. Gdy Juliet Young odkrywa, że ktoś naruszył jej prywatność i przeczytał list do zmarłej przed niecałym rokiem matki, jest zdruzgotana. Matka Juliet pracowała jako fotoreporterka w różnych miejscach na świecie, dlatego często porozumiewała się z córką poprzez listy. Pokonując złość, odpisuje na wiadomość nieznajomego. Z czasem między Juliet i Declanem rodzi się nić porozumienia.

„Listy do utraconej” to rewelacyjna książka. Na pierwszy rzut oka to historia jakich wiele. Z czasem okazuje się jednak, że autorka ma do zaoferowania wiele więcej. Brigit Kemmerer zdecydowała nie wysuwać wątku miłosnego na pierwszy plan, jak to zwykle bywa w młodzieżówkach. Postawiła raczej na poszukiwanie własnej tożsamości i radzenie sobie z problemami. Głęboka, wyrazista, przepełniona bólem oraz nadzieją. To nie jest romans o nastolatkach, to historia poruszająca kwestie rodzicielstwa, przyjaźni, pogodzenia się ze stratą, lojalności i wybaczania. Autorce udało się w dojrzały sposób nakreślić targające nimi emocje. Sprawia to, że czytelnik wierzy w bohaterów i kibicuje im podczas lektury. Kemmerer udało się również stworzyć bohaterów drugoplanowych. Najbardziej interesujący wydaje się Rev – przyjaciel Declana. Dzięki niemu autoce udało się pokazać pozytywny obraz rodziny zastępczej. Cała trójka to bohaterowie wiarygodni, pełnowymiarowi. Brigid Kemmerer ukazała subtelne uczucie rodzące się pomiędzy bohaterami. Uczucie to nie wychodzi na pierwszy plan, ale kiełkuje i dojrzewa z czasem. Płynęłam przez zapisane strony, a emocjonalna korespondencja Juliet i Declana wielokrotnie łapała mnie za serce. Wyraziści i autentyczni główni bohaterowie oraz ciekawie wykreowane postaci drugoplanowe to ogromna zaleta tej książki. Chociaż jest to młodzieżówka, to z czystym sumieniem polecić ją można również starszym odbiorcom. Czy polecam „Listy do utraconej”. Zdecydowanie tak! :)