Lewiatan. Upadli tom 2 recenzja

Nie ukrywam, przepadłam. Wpadłam jak przysłowiowa śliwka... Kiedy tylko udało mi się zdobyć w bibliotece drugi tom, obiecywałam sobie pełne emocji spotkanie z Aaronem i pozostałymi bohaterami powieści. Zasiadłam do lektury pełna nadziei na przeczytanie o tym, że podły Werchiel dostanie w końcu nauczkę. Niestety, nie było tak, jak sobie zaplanowałam!

Przyznam szczerze, na początku byłam trochę rozczarowana. Oczekiwałam wartkiej akcji i kontynuacji wątków z pierwszego tomu. Tymczasem...

Drugi tom przygód Aarona- niezwykłego chłopaka, który niespodziewanie okazał się być Wybrańcem z przepowiedni, który ma niezwykłą moc wybaczania upadłym aniołom, nie przypomina pierwszego. Aaron ruszył w pogoń za dowódcą Straży Anielskiej, który uprowadził mu autystycznego brata. Towarzyszy mu jego niezwykły przyjaciel – Gabriel – pies, który po interwencji chłopca nie przypomina zwykłego labradora oraz anioł Kamael – dawny dowódca Potęg. Akcja rozwija się bardzo powoli, po emocjonującym zakończeniu pierwszego tomu „Nefilim” – wręcz leniwie.

Ale po kolei…

Aaron wyrusza tropem Werchiela, po drodze walczy z pozostającymi na usługach anioła okrutnymi Orisha. W walce zostaje ranny Gabriel i wymaga pomocy weterynaryjnej. W ten sposób nasz bohater trafia do sennej (na pierwszy rzut oka) miejscowości Blithe. I tu rozpoczyna się zabawa… Okazuje się, że od jakiegoś czasu w niewyjaśnionych okolicznościach znikają mieszkańcy miasta. Na domiar złego, znika Kamael, potem lekarz weterynarii, która wpadła na pewien trop i współpracowała z chłopakiem, wreszcie Gabriel. I tu akcja zaczyna przyspieszać. (Oj, tak! - tego chciałam).

Osamotniony Aaron, postanawia rozwikłać zagadkę… Przyjdzie mu stanąć oko w oko z nie byle kim, bo z samym Lewiatanem – potworem opisanym na kartach Starego Testamentu. Opis walki Nefilima z potworem, tajemnice które zostaną odsłonięte podczas tych zmagań, w pełni wynagradzają początkową rozwlekłość powieści. W tle pociągnięte są wątki niecnych knowań Werchiela oraz naświetlenie sytuacji Aarona. Dowiadujemy się także, dlaczego jest postacią tak niewygodną dla Straży Anielskiej. Słowem, mimo pewnych niedostatków, czyta się dobrze. Lektura nie odrzuca, trzyma w napięciu i sprawia, że chce się poznać dalsze losy naszego bohatera.

Polecam!