Letnia noc recenzja

Oczekiwania wobec Letniej Nocy miałam ogromne - w końcu Dan Simmons to jeden z moich ulubionych autorów, a każda jego książka dotychczas przeze mnie przeczytana wielce mnie zachwyciła. Do tego dodajmy tak liczne w recenzjach peany pod adresem powieści. Można by rzec - balonik nadmuchany do granic wytrzymałości. Czy zatem ów balonik pękł z hukiem? Z wielkim hukiem nie, jednak świszczące powietrze powoli sobie ulatywało.

W Letniej Nocy wyraźnie można wydzielić dwie części. Pierwszą - krótszą z wolniejszym tempem, w której Simmons z dużą drobiazgowością przedstawia liczne postacie i samo miasteczko, wraz z jego dokładną topografią. Lekki, barwny i obrazowy styl autora sprawił, że te pierwsze 200 stron czytałam z fascynacją. Liczne obszerne i szczegółowe opisy wcale nie spowalniały dynamiki fabuły, a dla mnie były wręcz jednym z największym walorów książki! Simmons skutecznie pobudził moją wyobraźnię, dzięki czemu przeniosłam się do Ameryki lat 60. Druga część powieści to już rasowy horror, z akcją gnającą na łeb na szyję! Czyta się z to z dużym zaciekawieniem, trudno oderwać się od lektury, nie powiem! Ale! Kontynuując czytanie miałam wrażenie, że w sporej mierze uleciała gdzieś ta magia tak obecna na każdej z wcześniejszych 200 stron. Jakieś tam jej przebłyski po drodze się zdarzają - są fragmenty makabryczne i przerażające, które naprawdę mrożą krew w żyłach i potrafią przyprawić o szybsze bicie serca, jednak w większości “wchodzi” to bez większych emocji. Dopiero na ostatnich stronach Simmons znów odzyskuje pełną formę. Warto czekać, gdyż sam finał wywołuje ciarki i zapiera dech w piersiach!

Ale, ale! Żeby nie było, że wszystko tak świetnie, książka taka och i ach! - to mam jeden ogromny zarzut! Główni bohaterowie Letniej Nocy to jedenasto- i dwunastoletni chłopcy. I tu mamy zgrzyt! Bowiem trudno mi sobie wyobrazić, że dzieci w tym wieku wykazują się tak dużą wiedza o seksie, i jeszcze tak otwarcie i z dużą pewnością o nim rozmawiają! Trudno było mi uwierzyć w realność sytuacji, w której jedenastolatki przeżywają swój pierwszy raz czy w szóstoklasistę rzucającego wulgarne uwagi np. o “posuwaniu staruchy”! No, ale ja nigdy nastoletnim chłopcem nie byłam, to może się mylę! Gdyby Simmons swoimi bohaterami uczynił młodzież o te 3-4 lata starszą, absolutnie nie miałabym się czego czepiać!

Pomimo tego małego zarzutu, uważam Letnią Noc za bardzo dobrą powieść. Jak na horror, to jakoś bardzo nie straszy, jednak gdzieś tam cały czas wyczuwalny jest niepokój i groza krążące nad miasteczkiem. Ja osobiście po zakończeniu lektury czułam się trochę rozczarowana, ale to tylko dlatego, że oczekiwałam powieści na miarę Terroru czy Hyperiona. Te dwa dzieła Simmonsa pozostawiły mnie z uczuciem, że właśnie obcowałam z literaturą, może nie genialną, ale wyjątkową. Po skończeniu Letniej Nocy takiego uczucia nie miałam. Owszem - Noc to bardzo sprawnie napisana, wciągająca i mogąca swoimi niespodziewanymi zwrotami akcji wielokrotnie zaskoczyć czytelnika powieść. Jednak do wyżej wspomnianych książek się nie umywa - brak w niej tego pierwiastka wielkości i wybitności obecnego w tamtych dziełach.

Muszę jeszcze wspomnieć o samym wydaniu - z zewnątrz wszystko pięknie - solidna, twarda oprawa, okładka, której pod względem graficznym nie można nic zarzucić. W środku jednak roi się od literówek! Na dodatek w jednym miejscu fragmenty tekstu występują w złej kolejności. Na takie błędy mogłabym przymknąć oko, gdybym miała doczynienia z wydawnictwem vanity press. Letnia Noc wydało jednak Zysk i S-ka, a więc wydawnictwo profesjonalne, o ugruntowanej renomie, które, jak mogłoby się zdawać nie szczędzi na korekcie i redakcji.