Sny pachnące igliwiem recenzja

"Życie jest niesprawiedliwe, nie mamy wpływu na to, gdzie przychodzimy na świat, ale za to mamy wpływ na późniejsze lata. Tylko od nas, od naszych marzeń i odwagi, cierpliwości i pasji, a czasami chęci udowodnienia innym, ile jesteśmy warci, zależy to, co zrobimy z naszym losem, czy będzie on dla nas katorgą, czy przyjemnością."

Wsłuchując się w miarowy stukot kół pociągu Lena upewnia się w słuszności podjętych decyzji. Rezygnacja z wymarzonych studiów w stolicy i powrót do ukochanej leśniczówki to najlepsze dla wszystkich rozwiązanie. Coraz mocniej zdaje sobie sprawę z ulotności życia, więc nie zamierza marnować czasu na rozłąkę z bliskimi. W jej głowie, wciąż brzmią słowa ojca "bądź dobra dla siebie", które powoli stają się jej życiowym mottem. Zbliżający się okres przedświąteczny przyniesie wiele zmian i wątpliwości. Jak młodzi małżonkowie odnajdą się w nowej rzeczywistości? Czy odnajdą upragniony spokój?

Tak cudownie było wrócić do pełnej ciepła leśniczówki i jej mieszkańców. Poznać dalsze losy Leny i jej najbliższych. W tym miejscu można się zatrzymać, pomyśleć nad swoim życiem i zachwycić się otoczeniem. Zimowa atmosfera i okres zbliżających się świąt dodają uroku i wyjątkowości. Zapach leśnego igliwa i wigilijnych smakołyków wręcz unosi się z kart powieści. Nie zabraknie ludzkich dramatów, trudnych wyborów i poruszających wiadomości. Zatapiałam się w tych emocjach, odczuwając, współczując, kibicując. Nie zliczę, ile razy łzy wzruszenia cisnęły mi się do oczu. Ale to były pozytywne emocje, wywołane wiarą w drugiego człowieka. Wioletta Piasecka daje nam nadzieję, że istnieje wyjście nawet z najgorszej sytuacji. Przypomina również, że życie składa się z wzlotów i upadków, dlatego tak ważne jest by się nie poddawać.

Bardzo cenię sobie powieści Autorki, która za każdym razem wzbudza we mnie wiele emocji. Z niebywałą lekkością, tworząc historie poruszające, pełne życiowych mądrości i dobra. Myślę, że każdemu z nas potrzebna jest taka dawka ciepła.

Szczerze polecam.